Ծագող աստղից մինչեւ մշակույթի պահապան. Դիանա Մեդիսոնն ամրապնդում է հայկական ձայները կինոյի միջոցով

Ամերիկացի պրոդյուսեր եւ հայազգի դերասանուհի Դիանա Մեդիսոնը (Մագպոպյան) NEWS.am STYLE-ի հետ զրույցում անդրադարձել է ֆրանսիական Ռիվիերա կինոփառատոնի իր վերջին «Ծագող աստղ» մրցանակին, կիսվել է ստեղծագործական գործընթացի եւ իր ապագա կինոնախագծերի մասին։

Կաննի 76-րդ կինոփառատոնն ականատես եղավ հայերի թվի զգալի աճին, որտեղ ներկայացել էին եւ՛ Հայաստանի, եւ՛ սփյուռքի հայերը: Նրանց թվում էր Դիանա Մեդիսոնը՝ տաղանդավոր դերասանուհի, պրոդյուսեր եւ յութուբեր, ով վերջերս մեծ աղմուկ բարձրացրեց Կրուազետում։

Դիանան կինոյի ուղին սկսել է ընդամենը մի քանի տարի առաջ, բայց Կանն ընդամենը երկու այցելության ընթացքում նրան հաջողվել է շատ բանի հասնել՝ կուլմինացիան Ֆրանսիական Ռիվիերայի կինոփառատոնի հեղինակավոր «Ծագող աստղ» մրցանակն էր։

 «Առաջին անգամ Կանն այցելեցի հինգ տարի առաջ, այս քաղաքը հատուկ տեղ է զբաղեցնում իմ սրտում: Ես երեք ամսական հղի էի։ Սրտիս տակ կրում էի որդուս՝ Քրիստիանին, եւ իմ կարիերայում դժվարին շրջան էի անցնում: Չնայած դժվարություններին, երբեք չէի մտածում, որ տարիներ անց կվերադառնամ Կանն, հատկապես որպես ծագող աստղի մրցանակակիր»,- նշել է նա։

Մեր զրույցը վեր հանեց նրա աննկուն հայկական ոգին, զուգորդված ստեղծագործելու անհագ կիրքը՝ մեծ վերադարձի պատրաստ մարդու բնորոշ հատկանիշները:

Ներկայումս Մեդիսոնն աշխատում է հայկական կատակերգության նկարահանումների վրա եւ համագործակցում է հայտնի ստուդիայի հետ (այս պահին անունը չի հաղորդվում)։ Մեդիսոնը նկարագրել է ֆիլմի ստեղծման գործընթացը եւ իր տեսլականը.

«Հայկական կատակերգությունն այժմ մշակման փուլում է, եւ մենք վերանայում ենք սցենարը: Այս նախագծի վրա ինձ հետ աշխատում է հայ սցենարիստների եւ պրոդյուսերների հիանալի թիմ։ Մենք ի սկզբանե ֆիլմը ներկայացրել ենք որպես շոու այնպիսի հարթակների համար, ինչպիսիք են Netflix-ը եւ Amazon-ը, սակայն այժմ գնում ենք անկախ կինոյի ճանապարհով:

Ֆիլմի սյուժեն պտտվում է առաջին սերնդի ամերիկահայ հերոսի փորձառության շուրջ։ Սա թեթեւ կատակերգություն է, որը ցուցադրում է մեր հարուստ հայկական ժառանգությունը եւ ուսումնասիրում Լոս Անջելեսում որպես ներգաղթյալ երեխա մեծանալու մարտահրավերները»:

Ե՛վ Հայաստանում, եւ՛ Սփյուռքում անհամբերությամբ են սպասում իրենց փորձը մեծ էկրանին տեսնելուն, մանավանդ որ հայ դերասաններն աչքի են ընկնում ֆիլմում:

«Ես ինքս կնկարահանվեմ ֆիլմում։ Մեզ հաջողվել է գրավել անհավանական տաղանդներ։ Այնուամենայնիվ, կա մի դերասանուհի, ով կարող է մարմնավորել մորս, եւ ես իսկապես հուսով եմ, որ նա կընդունի: Մատներս խաչենք, որպեսզի ստացվի»։

Մեր հետաքրքրաշարժ երկխոսության ընթացքում Դիանան խուսափողական էր վերաբերում նախագծում հայ աստղերի մասնակցությանը, ինչպիսիք են Անժելա Սարաֆյանը, նրա նախկին գործընկեր Քիմ Քարդաշյանը կամ նույնիսկ լեգենդար Շերը։

Նրա խոսքերով՝ ֆիլմի թողարկման ամսաթիվը դեռեւս որոշված ​​չէ:

«Այս պահին դժվար է ստույգ ժամկետ նշել։ Մենք այժմ թարմացնում ենք սցենարը եւ շուտով այն կթողարկենք առցանց: Ինչպես ցանկացած նախագծում, դա գործընթաց է, բայց մենք ստանում ենք դրական արձագանքներ եւ հետաքրքրություն տարբեր արտադրողների կողմից:

Այսպիսով, թեեւ դժվար է կոնկրետ ժամանակացույց նշել, այս նախագծի հետեւում մեծ թափ կա, եւ ես կարծում եմ, որ հիմա ճիշտ ժամանակն է պատմելու այս յուրահատուկ պատմությունը»:

Նախագիծը մեծ նշանակություն ունի զվարճանքի ոլորտում Հայաստանի ներկայացվածության համար, քանի որ այն տեսանելի է դարձնում հայերին։ Չնայած այն հանգամանքին, որ ֆիլմը դեռ չի թողարկվել, Դիանան արդեն «հնչեցրել է» հայկական ձայնը թե՛ Հոլիվուդում, թե՛ ֆրանսիական Ռիվիերայում։ Դիանան հուսով է, որ կիսվելով հայ-ամերիկյան իր փորձով, կկարողանա հասնել ավելի լայն լսարանի:

«Այս նախագիծն ունի նպատակ, որը դուրս է անձնական հաջողություններից: Ես ուզում եմ ցուցադրել մեր հայկական ժառանգության գեղեցկությունը եւ լույս սփռել ներգաղթյալ երեխաների փորձառությունների վրա, հատկապես նրանց, ովքեր հայտնվել են երկու մշակույթների միջեւ:

Մանուկ հասակում ես ինձ հաճախ էի զգում որպես խաբեբա, ով ամբողջովին չէր պատկանում աշխարհին: Ես հավատում եմ, որ ներգաղթյալներից շատ երեխաներ կարող են հասկանալ այս զգացումը: Այս պատմությունը պատմելով՝ ես հույս ունեմ, որ կսկսեմ քննարկումները, կամուրջներ կկառուցեմ եւ կուժեղացնեմ միասնության զգացումը»:

Դիանան նաեւ ընդգծել է, որ իր անձնական փորձը կազդի ֆիլմի վրա։ Նրա խոսքով՝ ինքը հատկապես հիշում է, թե ինչպես է ընտանիքը հավաքվել ամռանը գերեզմանատանը.

«Դա կարող է ոմանց համար անսովոր թվալ, բայց դա մեր յուրահատուկ ավանդույթն էր: Հիշում եմ, որ մանուկ հասակում քայլում էի տապանաքարերի կողքով՝ այն ժամանակ լիովին չհասկանալով դրանց նշանակությունը: Գերեզմանատան այս հանդիպումները եւ ապրիլի 24-ի (Հայոց ցեղասպանության տարելիցի- խմբ.) իրադարձությունները մեծ ազդեցություն ունեցան ինձ վրա։ Դրանք խորհրդանշում են հայ մշակույթին այդքան բնորոշ ուրախության եւ տխրության խառնուրդը։

Դա ինձ ստիպեց հասկանալ, որ նույնիսկ ողբերգության դեպքում մենք ուղիներ ենք գտնում միասին հավաքվելու, կյանքը վայելելու եւ մեր ժառանգությունը հարգելու համար:

Այս փորձառությունը ոգեշնչեց ֆիլմի որոշ տեսարաններ, որոնցում մենք կարողացանք ֆիքսել այս մշակութային ավանդույթների էությունը եւ հերոսների հուզական ճանապարհորդությունը»:

Թեեւ պատմվածքը չափազանց կարեւոր է ֆիլմի ստեղծման գործընթացում, բեմադրությունն ինքնին կարեւոր դեր է խաղում: Դիանան խոսեց իր առջեւ ծառացած բազմաթիվ մարտահրավերների ու դրանց հաղթահարման հարցում ստացած աջակցության մասին։

 «Ամենամեծ մարտահրավերներից մեկն իսկականության եւ մատչելիության միջեւ ճիշտ հավասարակշռություն գտնելն էր: Ցանկանում եմ, որ ֆիլմն արձագանքի գտնի թե՛ հայ, թե՛ ոչ հայ հանդիսատեսի մոտ: Կարեւոր է ընկալել մեր մշակույթի էությունը՝ առանց օտարելու նրանց, ովքեր գուցե ծանոթ չեն դրան:

Բացի այդ, անկախ ֆիլմի համար ֆինանսավորում ապահովելը նույնպես հեշտ գործընթաց չէ։ Այնուամենայնիվ, ես բախտավոր եմ, որ ունեմ ուժեղ թիմ եւ եռանդուն մարդիկ, ովքեր հավատում են նախագծին: Մենք միասին հաղթահարում ենք այս դժվարություններն ու առաջընթաց ենք գրանցում»։

Դիանան վկայակոչում է իր փորձը՝ որպես YouTuber՝ լայն եւ բազմազան լսարանին հասնելու համար: «YouTube-ում աշխատելը թույլ է տվել ինձ ուղղակիորեն շփվել իմ լսարանի հետ եւ հասկանալ նրանց հետաքրքրություններն ու տեսակետները: Դա ինձ սովորեցրեց իսկության եւ պատմվածքի կարեւորությունը: Ես փորձում եմ այս ֆիլմում իսկությունը բերել այդ նույն աստիճանի»։

Դիանան օգտվում է ամեն առիթից՝ բարձրացնելու իր հայկական ձայնը, էթիկան, որը ներթափանցում է նրա աշխատանքի բոլոր ոլորտներում, նույնիսկ իր այլ նախագծերի համար, ինչպիսին է մաշկի խնամքի հավաքածուն։ Նա պնդում է որոշ բաղադրիչներ գնել անմիջապես իր նախնիների հայրենիքից՝ նախընտրելով իսկականությունը, քան արժեքը: Մեդիսոնի համար դա ավելի քիչ վերաբերում է շահութաբերությանը, եւ ավելի շատ՝ իր կենսունակ մշակութային ժառանգությանը:

Նույնիսկ այնպիսի հեղինակավոր հարթակներում, ինչպիսին Կաննի կինոփառատոնն է, նրան հաջողվում է նուրբ «հայկական անդրադարձներ» մտցնել պատմվածքի մեջ: Դա հստակ երեւում է հայ լավագույն դիզայներների բացառիկ մանրածախ հարթակի՝ POMMIE-ի հագուստի ընտրության մեջ: Մեդիսոնի կշռադատված որոշումներն արտացոլում են նրա անսասան նվիրվածությունն իր արմատներին: Նա հույս ունի, որ հայկական ձայնը բարձրացնելու իր ջանքերը կօգնեն մշակութային կապեր հաստատել.

«Հուսով եմ, որ հեռուստադիտողներն ի վերջո ընդհանուր լեզու կգտնեն հերոսների հետ՝ անկախ նրանց ծագումից: Ես ցանկանում եմ նպաստել տարբեր մշակույթների ըմբռնմանը եւ գնահատմանը ու նշելու մարդկային փորձն իր ողջ բարդությամբ: Եթե ​​գոնե մեկ մարդ ֆիլմը դիտելուց հետո հեռանա այն զգացողությամբ, որ իրեն տեսել ու հասկացել են, ապա ես սա հաջողություն եմ համարում։