Ամեն դաշնակից դաշնակից չէ. Վիտալի Հարությունյանը՝ Ադրբեջանի կողմից Ուկրաինային զենք մատակարարելու մասին

Տարաձայնություն դաշնակիցների միջև. Վիտալի Հարությունյանը՝ Ադրբեջանի կողմից Ուկրաինային զենք մատակարարելու մասին

Ռուս լրագրող Վիտալի Հարությունյանը Alpha News-ին տված հարցազրույցում մեկնաբանել է Ուկրաինայում ուկրաինական բանակի համար արկերի արտադրության հետ կապված սկանդալը և Արցախի պատմական հուշարձանների նկատմամբ Ադրբեջանի բարբարոսական գործողությունները։

«Սա կարելի է մի փոքր անպարկեշտ բնութագրել, բայց ես չեմ անի: Բայց ընդհանուր առմամբ, եթե խոսենք Ուկրաինային աջակցության մասին, ապա այս 122 մմ արկերը, թերևս, միակ ցավոտ կետն են ուկրաինական բանակի համար, քանի որ այս տրամաչափի ամբողջ զինամթերքն ամբողջությամբ մաքրվել է Արևելյան Եվրոպայի երկրների պահեստներից, որոնք ժամանակին եղել են Վարշավայի բլոկի կազմում։

Իսկ այժմ արկերի պակասը շատ ակտիվորեն զգացվում է ուկրաինական բանակում, այդ թվում՝ նաև այդ նույն D-30 հաուբիցների: Ուստի նրանք դիմում են տարբեր տեսակի հնարքների, այդ թվում, ըստ երևույթին, դիմել են ադրբեջանական ընկերությանը՝ 122 մմ տրամաչափի արկեր արտադրելու համար։ Որովհետև այլ տեղ չկար։ Ըստ այդմ, արձագանքել է ադրբեջանական կողմը»,- ասել է լրագրողը։

Alpha News-ի զրուցակիցը նշել է, որ չնայած արկերի թեմայի շուրջ փոքր-ինչ հանդարտված տեղեկատվական աղմուկին, ադրբեջանական կողմը դեռ պետք է որոշակի եզրակացություններ աներ։

«Ժամանակակից աշխարհում դաշնակիցները բոլորովին այլ կերպ են գործում: Եվ կան իրավիճակային դաշնակիցներ, կան պատմական դաշնակիցներ, կան ֆինանսական դաշնակիցներ, կան ռազմական դաշնակիցներ: Հետևաբար, այստեղ օրենքն այն է, որ ինչ էլ որ շրջվի, այնպես է ստացվում, որ դաշնակիցների միջև տարաձայնություն կա։ Իսկ այս մեկը՝ «Դա «ձախողում» է ադրբեջանական ընկերության կողմից, դա բավականին լուրջ է։ Կարծում եմ, որ ռուսական երկիրը կուլիսներում ինչ-որ հարցեր է ուղղել ադրբեջանական երկրին և, հավանաբար, ստացել է որոշ պատասխաններ։ Հետաքրքիր կլինի տեսնել, թե ինչպես կզարգանա իրավիճակը»,- հավելել է Հարությունյանը։

Մեր հյուրն անձամբ է վերապրում Արցախում տեղի ունեցող ողբերգությունը և կարծում է, որ միջազգային կազմակերպությունները պետք է վերահսկեն իրավիճակը տարածաշրջանում և կանխեն հայկական եկեղեցիների ոչնչացումը կամ «վերակառուցումը», ինչպիսին Հադրութի Սուրբ Հարությունն է։

«Ես արցախահայության ժառանգ եմ, և, իհարկե, դա ինձ և՛ տարակուսանք է առաջացնում, և՛ մերժում, որովհետև պատմությունը վերաշարադրվում է, ավելին` վերակառուցվում են աշխարհի մշակութային ոչ նյութական արժեքները: Առանց կեղծ համեստության կարելի է ասել, որ դրանք համաշխարհային մշակութային արժեքներ են՝ հաշվի առնելով Հայաստանի դարավոր պատմությունը, հայ եկեղեցու դարավոր պատմությունը։ Եվ այն ամենը, ինչ տեղի է ունենում այնտեղ, տխուր է: Եվ տարակուսելի է, որ միջազգային մոնիտորինգային կազմակերպությունները, որոնք պետք է վերահսկեն, դիտարկեն և ազդեն այս ամենի վրա, անգործության են մատնված»,- եզրափակել է լրագրողը։