Աշոտ Անաստասյան. շախմատային պարտիա՝ ամբողջ կյանքի ընթացքում

Հայաստանի շախմատի 8-ակի չեմպիոն, գրոսմայստեր Աշոտ Անաստասյանը ծնվել է 1964 թ. հուլիսի 16-ին Երևանում։ Տիգրան Պետրոսյանի հաջողություններով ոգեշնչված՝ նա երիտասարդ տարիներից իրեն նվիրել է շախմատին և արդեն 1983 թ. դարձել Հայաստանի չեմպիոն։ Սա նրա ութ չեմպիոնական տիտղոսներից առաջինն էր, որոնք նա նվաճել է երկու տասնամյակի ընթացքում (1983–2005):

1993 թվականին Անաստասյանը ստացել է միջազգային գրոսմայստերի կոչում։ Նա Հայաստանը ներկայացրել է շախմատի վեց օլիմպիադաներում (1992–2002)՝ երկու անգամ նվաճելով բրոնզ։ 1999 թ. հավաքականի կազմում դարձել է Եվրոպայի չեմպիոն՝ ցուցաբերելով լավագույն արդյունքը երրորդ խաղատախտակի վրա։

1995 թ. Անաստասյանը «Երևան» թիմի կազմում հաղթել է Եվրոպայի ակումբային գավաթը. սա հայկական շախմատային ակումբի առաջին մեծ հաղթանակներից էր միջազգային ասպարեզում։

Նա հաղթել է Փարիզի, Բուդապեշտի, Թեհրանի, Աբու Դաբիի, Լենինգրադի, Պլովդիվի և այլ քաղաքների մրցաշարերում՝ ցուցադրելով ունիվերսալ ոճ՝ ճշգրիտ, հաշվարկված, բայց միևնույն ժամանակ ստեղծագործական։ Նրա առավելագույն վարկանիշը եղել է 2606 (2000 թվականի հունվարին), ինչը այդ ժամանակ համարվում էր էլիտար մակարդակի ցուցանիշ։

Ակտիվ կարիերան ավարտելուց հետո Անաստասյանը դարձել է մարզիչ, աշխատել է երիտասարդ շախմատիստների հետ՝ նրանց փոխանցելով ոչ միայն գիտելիքներ, այլև հայկական շախմատային դպրոցի ոգին՝ կարգապահ, ռազմավարական և խորապես ինտելեկտուալ։

Աշոտ Անաստասյանը կյանքից հեռացել է 2016 թ. դեկտեմբերի 26-ին՝ 52 տարեկանում։ Նրա անունը հավերժ գրված է հայկական շախմատի պատմության մեջ՝ որպես խաղացողի, ով ոչ միայն պարտիաներ էր շահում, այլև կամուրջներ կառուցում սերունդների միջև: