Այն ամենը, ինչ հիմա անում է Ադրբեջանը, հանցագործություն է. Ալեքսեյ Լեոնկով

Ռուս ռազմական փորձագետ Ալեքսեյ Լեոնկովը Alpha News-ին մեկնաբանել է մի քանի օր առաջ Լաչինի միջանցքից երեք հայ երիտասարդների առևանգումը։ Նա նաեւ կարծիք է հայտնել, թե ինչպես պետք է վարվի հայկական կողմը, որպեսզի նման բան էլ չկրկնվի։

«Վաղուց տպավորություն է ստեղծվում, որ Ադրբեջանն Արցախի նկատմամբ իրեն պահում է որպես օկուպացիոն ուժ, որը արցախցիներին չի համարում մարդու համընդհանուր իրավունքներ ունեցող, որոնք ամրագրված են Մարդու իրավունքների համընդհանուր հռչակագրում: Այսինքն՝ ամեն կերպ սահմանափակում են։ Դա արտահայտվում է սննդի շրջափակմամբ։ Եվ սա կամայական է, երբ անձը ձերբակալվում է առանց դատավարության կամ հետաքննության, հետո մեղք են հորինում, որի համար մարդը դատապարտվում է։ Նման քաղաքականությունը, նման գործողությունները վկայում են այն մասին, որ Ադրբեջանը ցանկանում է մաքրել այս տարածքը այստեղ մի քանի դար ապրած, վաղեմի արմատներ ունեցող, այս տարածքը միշտ իրենց տունը համարող, նախկինում այդքան էլ հալածված բնակչությունից, որովհետև խոսում են այլ լեզվով, դավանում են այլ հավատք և ցանկանում են պաշտպանել իրենց տները, իրենց ազգային շահերը:

ՄԱԿ-ի Մարդու իրավունքների հռչակագիրը պաշտպանում է ազգերի և ժողովուրդների նման ցանկությունները, և Արցախի բնակչությունն իրավունք ունի դիմելու ՄԱԿ-ին՝ ասելով, որ իրականում իրենց նկատմամբ թաքնված ցեղասպանություն է իրականացվում ոչ միայն ազգային, այլև կրոնական հիմքով։

Այն տարածքները, որոնք անցել են Ադրբեջանին 44-օրյա պատերազմից հետո, բոլոր այն պատմական հուշարձանները, որոնք կապված են քրիստոնեության հետ, ոչնչացվում են։ Սա ոչ այլ ինչ է, քան մշակութային ցեղասպանություն։ Այն ամենը, ինչ հիմա անում է Ադրբեջանը, իրականում սահմանակից է «հանցագործություն» տերմինին, որը պետք է դադարեցվի միջազգային իրավունքի համաձայն: Ուստի Արցախի քաղաքացիները նույնպես պետք է դիմեն բոլոր միջազգային կառույցներին, որոնք պաշտպանում են դա»,- ընդգծել է փորձագետը։

Մեկնաբանելով այն փաստը, որ խաղաղապահների աչքի առաջ առևանգումներ են տեղի ունենում՝ Ալեքսեյ Լեոնկովը հայտարարել է.

«Այո՛, իհարկե՛, ռուս խաղաղապահները կատարում են իրենց դերը, որպեսզի այնտեղ զինված հակամարտություն չսկսվի, բայց, ցավոք, ՄԱԿ-ի կանոնադրությունը սահմանափակում է նրանց գործողությունները շատ հարցերում։ Պետք է զանգերը հնչեցնել, հանրային կարծիքը պետք է համապատասխանի առաջին հերթին միջազգային կարծիքին»:

Փորձագետն իր ելքն է առաջարկում հայկական կողմին ստեղծված իրավիճակից: Նրա խոսքով, այն երկրները, որոնք այժմ վերելք են ապրում, կարող են Արցախին օգնել անվտանգության հարցում.

«Չեմ կարծում, որ արևմտյան իրավական կառույցները կարող են հանդես գալ որպես երաշխավոր կամ նրանք, ովքեր կպաշարեն Ադրբեջանը, որպեսզի նա չշարունակի նման քաղաքականությունը, երբ խոսքերով ասում են, որ «մենք կողմ ենք խաղաղությանը և բարեկամությանը», բայց գործերը, պարզվում է, բոլորովին այլ են: Կարծում եմ, որ այստեղ մենք պետք է անդրադառնանք նրանց, ովքեր այժմ դառնում են համաշխարհային առաջնորդներ, օրինակ՝ ՇՀԿ-ի և ԵԱՏՄ անդամ երկրներին։ Հենց այդ կազմակերպություններն են ուժեղանում, և կարծում եմ, որ եթե այնտեղ պահպանվեն արդարադատություն և միջազգային օրենքներ, այդ թվում՝ Արցախի տարածքում, որտեղ ապրում է 120 հազար մարդ, ներառյալ՝ երեխաներ, դա ավելի էական ազդեցություն կունենա Ադրբեջանի վրա, որպեսզի նա հրաժարվի նման ապակառուցողական քաղաքականությունից»,- եզրափակել է փորձագետը։