Մինչև վերջին պահը ոչ ոք չէր մտածում հեռանալու մասին, ոչ ոք դա չէր ուզում. Ժաննա Կրիկորովա

Alpha News-ի ուղիղ եթերում Ստեփանակերտի ռուսական դրամատիկական թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Ժաննա Կրիկորովան ասել է, որ ոչ ոք չի ցանկացել լքել Արցախը, և դա իսկապես դժվար որոշում էր բոլորի համար։

«Նույնիսկ սեպտեմբերի 19-ին ոչ ոք չէր խոսում այն մասին, որ մենք պետք է հեռանանք, մենք ոչ մի կերպ չէինք կարող մինչև վերջ հավատալ, որ պետք է լքենք Արցախը։ Շատ տարբեր խոսակցություններ կային, նույնիսկ ասում էին, որ ոչ ոք ընդհանրապես ազատ չի արձակվի։ Բայց երբ գյուղերից մարդիկ սկսեցին գալ Ստեփանակերտ, և հայտնի դարձավ, որ շրջաններում մարդիկ են սպանվում, այդ ժամանակ բոլորս սկսեցինք շեփորահարել բոլոր խողովակները, որպեսզի ճանապարհ բացեն և մենք կարողանանք հեռանալ։

Բայց ուզում եմ ասել, որ նույնիսկ մինչև վերջին պահը ոչ ոք չէր մտածում հեռանալու մասին, ոչ ոք չէր ուզում։ Կարծում եմ՝ մինչ օրս տեղի ունեցածի լիարժեք գիտակցում չկա: Ինձ թվում է՝ մարդիկ դեռ չեն վերականգնվել շոկից և գտնվում են ժխտման փուլում։ Արցախցիների շրջանում շատ է խոսվում, որ մարտին բոլորը կվերադառնան Արցախ։ Ինչպե՞ս ենք վերադառնալու, ի՞նչ պայմաններով ենք վերադառնալու, ինչո՞ւ ենք վերադառնալու, ի՞նչ է լինելու։ Ոչ ոք չգիտի։ Ժխտման այս փուլը շարունակվում է, մարդիկ չեն կարող սկսել ինչ-որ հարմարվողականություն և ինտեգրում, չգիտեմ ինչպես անվանել դա, քանի որ նրանք դեռ չեն կարող դա ընդունել որպես կատարված փաստ:

Ամեն ինչ կախված է նրանից, թե մարդն ինչ դիրքում է սովոր ապրել։ Կան մարդիկ, որոնք միշտ ապրում են զոհի կարգավիճակում, և նրանց համար շատ դժվար է վերակառուցվել այս պայմաններում, քանի որ նրանք միայն մեկ միտք ունեն՝ սոցիալական ապահովությունն անհրաժեշտ է, ապրելու տեղ է պետք, ինչ ուտել, որտեղ աշխատել, այս ամենը լիովին հասկանալի բաներ են։ Բայց կան մարդիկ, որոնք երբեք չեն ապրում զոհի կարգավիճակում, որոնք սթափ ու սառնասրտորեն ընդունում են տեղի ունեցած հանգամանքները, որքան էլ դրանք ողբերգական լինեն, և հասկանում են, որ պետք է տնօրինեն իրենց կյանքը։ Ես չեմ կարող խոսել բոլորի փոխարեն, ես կարող եմ խոսել իմ փոխարեն, իմ սիրելիների, ընկերների փոխարեն: Մեզ համար փրկություն էր մեր ստեղծագործությունը, այն, որ մեր թատրոնը շարունակելու է իր գործունեությունը Երևանում։

Սա, իհարկե, մեզ անմիջապես դրեց մեկ այլ զուգահեռի մեջ, որտեղ պետք է մտածել, թե ինչպես ստեղծել, ստեղծագործել, զարմացնել, բերել ինչ-որ լույս, ինչ-որ գեղեցիկ բան: Իսկ մնացած բոլոր հարցերը մնացին այդ զուգահեռում։ Սա չի նշանակում, որ դրանք մեր կյանքում չկան, բայց ստեղծագործության մեջ կա գիտակցություն, որ հասարակության մեջ կարող ես պահանջված լինել և լավ բան անել։ Սա, իհարկե, շատ մեծ ուժ է տալիս»,- ասել է Ժաննա Կրիկորովան։