Գագիկ Ստեփանյան՝ Հեթանոս Գագո. Արցախի համար կյանքը զոհաբերած ազատամարտիկը

Alpha News-ը շարունակում է ներկայացնել «Ալֆա պերսոնա» շարքը:

Փետրվարի 13-ը հայ հերոս, ֆիդային և Արցախյան ազատամարտի մասնակից Գագիկ Ստեփանյանի ծննդյան օրն է, ով հայտնի էր «Հեթանոս Գագո» կեղծանունով:

Գագիկ Ստեփանյանը ծնվել է 1965 թվականին՝ Սուրմալուի գավառի Դիադինավանից գաղթած հայի ընտանիքում։ Նրա պապը եղել է Բաշ-Ապարանի հերոսամարտի մասնակից և դարձել արիության խորհրդանիշ, իսկ Հայրենական մեծ պատերազմի տարիներին նրա երկրորդ պապը հասել է Բեռլին և իր անմոռաց ստորագրությունը թողել Ռայխստագի պատերին։

Պատանեկության տարիներին Գագիկը զգալի հաջողությունների է հասել սպորտում՝ դառնալով բռնցքամարտի սպորտի վարպետ և հաղթանակներ տանելով բազմաթիվ մրցաշարերում։ Խորհրդային բանակում ծառայելուց հետո նա միացել է իր եղբայրներին՝ Բագրատին և Արայիկին, որոնք ակտիվորեն մասնակցել են Ղարաբաղյան շարժմանը։

1990 թվականի ապրիլին, երբ նրա եղբայրը՝ Արայիկ Ստեփանյանը, ընկերների հետ Կապանի խորհրդային զորամասում զենք առգրավվելիս է եղել, նրանց շրջապատել են խորհրդային զորքերը։ Առանց վարանելու Գագիկը շտապ օգնության մեքենայով հասել է օգնության, դուրս բերել եղբորը և նրա ընկերներին՝ դրանով իսկ կանխելով նրանց գերեվարումը։ Դրանից հետո եղբայրները միացել են հայ կամավորների շարքերին Լեռնային Ղարաբաղում, որտեղ էլ պայքարել են ազատության և անկախության համար։

1992 թվականին Գագիկը կռվել է Լաչինի, Կուբաթլիի, Ֆիզուլիի և Քելբաջարի համար մղված մարտերում։ 1993-1994 թվականների իր ջոկատի հետ մասնակցել է Օմարի լեռնանցքի համար տեղի ունեցող դաժան մարտին։ 1994 թվականի մարտի 13-ին ադրբեջանական զորքերը սկսել են հարձակումը, սակայն Գագիկի հերոսական ջոկատը հաստատակամորեն հետ է մղել թշնամուն։ Սակայն մարտի 16-ին, օգտագործելով մառախուղը, հակառակորդը կրկին հարձակվել է և կարևոր դիրքեր գրավել։ Գագիկը վիրավորվել է ոտքից, բայց շարունակել է պաշտպանել դիրքերը, բայց չցանկանալով գերության մատնվել՝ նռնակով պայթեցրել է իրեն։

Մարտի 19-ին «Թայֆուն» հատուկ նշանակության ջոկատի և «Միշայի որսորդների» խմբի աջակցությամբ Գագիկի ջոկատի մարտիկները կարողացել են հետ բերել 3-րդ դիրքն ու վերցնել նրա դին:

Գագիկ Ստեփանյանը հետմահու պարգևատրվել է Լեռնային Ղարաբաղի «Մարտական խաչ» առաջին աստիճանի շքանշանով։ 1999թ-ին նրա անունով է կոչվել Երևանի թիվ 135 դպրոցը: 2009 թվականին Երևանում տեղադրվել է նաև նրա հուշարձանը, որի հեղինակը ճարտարապետ Արթուր Ավետիսյանն է։

Գագիկ Ստեփանյանը կյանքից հեռացել է 1994 թվականի մարտի 16-ին։