Մարսելո Փափազյան Դեպորտիվո Արմենիոյից. «Անհավանական է, որ ֆուտբոլի մարզաշապիկը կարող է հասնել դպրոցներ և թանգարաններ»

Մարսելո Փափազյանը Deportivo Armenio-ում մարքեթինգի գծով պատասխանատու է և իր աշխատանքի միջոցով առաջ է մղել ակումբում մի շարք նախաձեռնություններ, որոնք մեծ ազդեցություն են ունեցել համայնքում: Նրա, նախակրթարանում՝ Արզրունու դպրոցում սովորելու ժամանակ որոշիչ է եղել սերը հայկական ամեն ինչի նկատմամբ: Diario ARMENIA-ի հետ զրույցի ընթացքում  նա անդրադարձել իր առօրյային և, թե ինչպես են առաջացել իր օրիգինալ նախագծերը:

«14 կամ 15 տարեկանում ես շատ էի սիրում ֆուտբոլը և մի շաբաթ հեռուստատեսությամբ հիշում եմ, որ ուշադրությունս գրավեց «Դեպորտիվո Արմենիոյի» ներկայությունը՝ վահանի վրա Արարատ լեռը և հայերեն «է» տառը: Ինձ շատ հետաքրքրեց, և այդ ժամանակվանից սկսեցի հետաքրքրվել ակումբով և խաղադաշտ գնալով»,- ասել է այժմ 33-ամյա մենեջերը թիմի հետ իր առաջին ծանոթության մասին։

Չնայած սկզբում նա երկրպագում էր  Ingeniero Maschwitz թիմին, բայց  ժամանակի ընթացքում նրա հետաքրքրությունները փոխվեցին. «Կարծում եմ, որ առաջնորդությունը արյան մեջ է: Ես զգում էի, որ «Դեպորտիվո Արմենիոն» ինձ շատ  մոտ է որպես ֆուտբոլային ակումբ, և դա բավարար չէր միայն խաղերը դիտելով»:

«Ես փորձեցի սկսել մի փոքր աչքի ընկնել ակումբի համար տարբեր գործողություններով: Օրինակ, մի անգամ ես ապրիլի 24-ին երթի էի գնացել՝ դրոշով և «Դեպորտիվո Արմենիոյի» զինանշանով», — ասաց Փափազյանը, ով տնօրենների խորհրդի անդամ է մոտ տասը տարի: «Մենք ավելի շատ ինտեգրվեցինք համայնքին», — ավելացրեց նա:

«Դեպորտիվո Արմենիո»-ում աշխատելու տարիներին նա կարողանում է մի քանի հովանավորներ գտնել, իսկ երբ թիմի  60-ամյակի  առիթով  թողարկեցին հատուկ մարզաշապիկ՝ Արարատ լեռով, հայկական գույներով և  Եղիշե Չարենցի բանաստեղծությամբ, հպարտությամբ  լցվեց, հատկապես երբ այն ոգևորությամբ գնահատվեց ակումբի տնօրենների խորհրդի կողմից Լուչիանո Նակիսի նախագահությամբ ստացած աջակցությամբ:

Այդ մեկնարկից հետո տարբեր հարգանքի տուրքեր մատուցվեցին, այդ թվում՝ հայ ուսուցիչներին և համայնքային լրատվամիջոցներին և գրեթե բոլոր հաստատություններին:

Նույնիսկ, ի թիվս այլ ձեռքբերումների, այն ներկայացվեց նաև «Pasión de Multitudes» ցուցահանդեսում, որը Ազգային պատմական թանգարանում  գործելու է մինչև օգոստոսի 31-ը  ։ «Այնտեղ ֆուտբոլի պատմական առարկաներ կան, որոնց թվում է «Դեպորտիվո Արմենիոյի» մարզաշապիկը։ Այն տեղը չէ, որտեղ բոլոր շապիկները լինեն, ընտրություն է եղել։ Երբ տեսա այն իր հիշատակությամբ և նկարագրությամբ, սկսեցի լաց լինել։ Հասանք այնպիսի վայրեր, որտեղ չէինք էլ մտածում, որ կհասնենք»,- ասաց  Փափազյանը: «Ֆուտբոլի գնդակի միջոցով մենք ինչ-որ մշակութային բան ենք հաղորդում, և ես կարծում եմ, որ դա արժանի է հայերին»:

Այս տարի նրանք թողարկեցին հայկական այբուբենով հատուկ շապիկ՝ որպես հարգանքի տուրք հայ ուսուցիչներին. «Դա անհավանական և հիասքանչ բան էր: Չեմ կարծում, թե ինչ-որ մեկը պատկերացնում էր, որ դա այդքան ազդեցիկ է լինելու ։ Լուրը տպագրվել է արտասահմանյան լրատվամիջոցներում, և մենք ամբողջ աշխարհից էլեկտրոնային նամակներ էինք ստանում՝ միավորներ ուղարկելու համար, քանի որ այն շատ էին  հավանել, նույնիսկ վաճառվում է Հայաստանում։ Deportivo Armenian-ն սկսել է ավելի հայտնի լինել երկրից դուրս»։

«Երբ այբուբենով վերնաշապիկը դուրս եկավ, ես զգացի, որ արվեստի գործի առջև եմ, քանի որ իմաստային առումով, այն  ստացվեց: . Իմ գաղափարն այն էր, որ այն չդասակարգվի որպես ֆուտբոլային մարզաշապիկ և այն դիտվի որպես արվեստի գործ, որն ինձ համար խելահեղ է:

Ես կապ հաստատեցի Կերպարվեստի ընկերների ասոցիացիայի հետ՝ բացատրելու իմ տեսլականը, և նրանց դուր եկավ սկզբնական գաղափարը, քանի որ երբևէ  երևէ ֆուտբոլային ակումբ նրանց հետ չէր կապվել:

Նախագծի հաստատումից հետո մենք պայմանավորվեցինք, որ նրանք կայցելեն հայկական դպրոցներ՝ այս մարզաշապիկի հիման վրա իրենց պատրաստած ելույթը ներկայացնելու արվեստի, մշակույթի և ֆուտբոլի մասին։ Անհավանական է, թե ինչպես ֆուտբոլային մարզաշապիկը կարող է թեմա դառնալ դպրոցներում»,- ընդգծեց նա։

«Մեր կատարած  աշխատանքի արդյունքում , հիմա  ավելի ու ավելի շատ մարդիկ են գալիս հաստատություն։ Բոլորը, ում տեսաք Արմենիա փողոցում, սկսեցին դաշտ գնալ։ Ինչին մենք հասանք, այն է, որ նրանք ցանկանում են ունենալ մարզաշապիկը, անկախ նրանից, թե ինչպես է թիմը հանդես գալիս»,- ընդգծեց նա մարզադաշտում հասարակության հաճախելիության աճի մասին։

Վերջապես, այսօրվա հայ համայնքի մասին իր տեսլականի վերաբերյալ նա բացատրեց. «Կարծում եմ, որ կան շատ երիտասարդներ, ովքեր աշխատում են ընդհանուր բարօրության համար, թեև յուրաքանչյուրն ունի իր քաղաքական միտքը կամ ինստիտուցիոնալ անդամությունը: Շատ բաներ, որ եղել են, օրինակ՝ բաժանումները, այսօր կան երեխաներ, ովքեր արդուկում են դրանք: Կարծում եմ՝ շատ բաներ անցյալում են։ Երիտասարդները շատ բան են ավելացնում և փոխում»։