Նուբար-Զավեն Պողոսյան․ Բրազիլիայի նավատորմը կառուցած հայը

Նուբար-Զավեն Պողոսյանը ծնվել է 1925 թ․ հուլիսի 9-ին բաց օվկիանոսում՝ «Էլպիս» նավի վրա, երբ նրա ծնողները փախչում էին Թուրքիայից։ Նրա հայրը՝ Պողոս Պողոսյանը, Մուսալեռից փրկվածներից մեկն էր, որդուն անվանակոչել է Դեր Զորում զոհված իր երկու եղբայրների՝ Նուբարի և Զավենի պատվին։ Այսպես սկսվեց մի մարդու պատմությունը, ով հետագայում դարձավ Բրազիլիայի գլխավոր նավաշինարարը։

Նուբար-Զավեն Պողոսյանը վաղ տարիքից հետաքրքրված էր ինժեներությամբ և նավաշինությամբ։ Բրազիլիայում կրթություն ստանալով՝ նա հիմնադրել է Նավաշինության ազգային ինստիտուտը և զբաղեցրել է երկրի ռազմածովային ուժերի գիտա-տեխնիկական վարչության ղեկավարի պաշտոնը։

Նավատորմի զարգացման գործում նրա ներդրումը հսկայական էր. նա ղեկավարել է ռազմավարական նշանակություն ունեցող նավերի կառուցումը, այդ թվում՝ «Minas Gerais» հրթիռակրի, «Triato» ավիակրի և նոր սերնդի «Almirante Frontin» ականակրի կառուցումը։

Հետաքրքիր փաստ. Պողոսյանը պարզապես ինժեներ չէր, այլ Բրազիլիայի ողջ նավատորմի շինարարության գլխավոր տեսուչն էր։ Նրա հեղինակությունն այնքան բարձր էր, որ ռազմական նախարարի հրամանով նա անձամբ էր ղեկավարում երկրի պաշտպանունակությունը որոշող առանցքային նախագծերը։

Չնայած նրան, որ Բրազիլիայի քաղաքացիություն ուներ, Պողոսյանը միշտ կապված էր իր հայկական արմատներին։ Նրա պատմությունը ոչ միայն անձնական հաջողության օրինակ է, այլև վկայություն այն բանի, թե ինչպես ցեղասպանության ողբերգությունը կարող է ուժ ծնել, որը կարող է փոխել մի ամբողջ ոլորտ աշխարհի մեկ այլ մասում։