Շուրջ կեսդարյա նվիրումից հետո Օսկար Բալասանյանը հեռացել է Հանրային հեռուստատեսությունից՝ անջնջելի հետք թողնելով արգենտինական հեռուստատեսության պատմության մեջ: Նրա կարիերան սկսվել է լրատվամիջոցների առանցքային պահին, երբ նա մաս էր կազմում այն թիմի, երբ առաջին անգամ եթեր հեռարձակվեց ATC-ի (արգենտինական Գունավոր հեռուստատեսություն) ծրագիրը, որը կարևոր իրադարձություն էր երկրի տեխնոլոգիական զարգացման համար: 46 տարի շարունակ «Հայը», ինչպես նրան անվանում են ալիքում, կատարել է տարբեր գործառույթներ՝ մինչև անգամ դառնալով հեռարձակման պատասխանատու, ինչը կարևոր դեր է պետական էկրանին հաղորդումների որակն ու շարունակականությունն ապահովելու համար:
Նրա պրոֆեսիոնալիզմը և նվիրվածությունը նրան դարձրել են հարգված գործիչ, որով հիանում են նրա գործընկերները, ովքեր նրան ճանաչում են որպես հեռարձակման սյուներից մեկը: Նրա հրաժեշտը ոչ միայն իր մասնագիտական կյանքի փուլի ավարտն էր, այլև արգենտինական հեռուստատեսությունում նրա անգնահատելի ներդրման ճանաչումը: Աշխատանքի վերջին օրը շենքից դուրս գալիս նրան սպասում էին մի խումբ հայ երաժիշտներ: Անմոռանալի պահին Բալասանյանը դուրս է եկել պարելու՝ շրջապատված իր հասակակիցների ծափահարություններով և սիրով, Հանրային հեռուստատեսությամբ ուղիղ հեռարձակմամբ հեռարձակվող տոնակատարությանը:
Հեռուստատեսությունում աշխատելու առաջին օրերից Բալասանյանը հասկանում էր, որ թիմային աշխատանքը հաջողության գրավականն է։
«Հեռուստատեսությունը թիմային խնդիր է։ Մենք բոլորս գլխավոր հերոսներն ենք: Կա ենթակայության կարգ ու համակարգ, և դրանք բոլորն էլ անհրաժեշտ են», — «Daily Armenia»-ի հետ զրույցում նշել է նա՝ կարևորելով ալիքի ներսում համագործակցությունը: Նրա առաջին հիմնական խնդիրը արգենտինական հեռուստատեսությունում գույնի ընդունումն էր: «Այն օրը, երբ Արգենտինան առաջին անգամ հեռարձակվեց գունավոր, իմ խնդիրն էր ստեղծել տեսաերիզներ «եթերի» համար։ Ես շատ երիտասարդ էի, բայց ինձ ապահով էի զգում։ Ես մի քանի ազդեցիկ մարդկանց հայացքի ներքո էի, ովքեր հետևում էին իմ աշխատանքին, մինչև այն եթեր դուրս եկավ: Այնպես որ, նրանց կողմից մի փոքր ժպիտը նման էր դիպլոմ ստանալուն կամ պատվավոր հյուրերի ցուցակում հայտնվելուն», — հուզմունքով հիշում էր նա։
Ժամանակի ընթացքում նա ավելի շատ պարտականություններ ստանձնեց և իր կարիերայի վերջին 15 տարիների ընթացքում հեռարձակման ղեկավար էր: Նրա ղեկավարությամբ Արգենտինայում ներդրվեց թվային երկրային հեռուստատեսություն (TDA), որը թույլ տվեց բարելավել պատկերի և ձայնի որակը, ընդլայնել թողունակությունը և առաջարկել նոր հնարավորություններ, ինչպիսիք են հետաձգված հեռարձակումը և հեռուստատեսությունը շարժական սարքերում: «Եկել է ժամանակը, և TDA-ն գործարկվել է անալոգային հեռուստատեսության հետ միաժամանակ։ Հաջողություն, և մենք առաջամարտիկներ դարձանք Արգենտինայում», — հպարտությամբ ընդգծել է նա։
Հարգանքի տուրք հայկական ինքնությանը
Հունվարի 31-ը Հանրային հեռուստատեսությամբ Բալասանյանի ելույթի վերջին օրն էր։ «Ես շատ ուրախ եմ, որ իմ առաջին օրերը ATC-ում շատ ուրախ էին և այդպես շարունակվեցին մինչև իմ թոշակի անցնելը, որտեղ ես ինձ շատ երջանիկ էի զգում, քանի որ նրանք ինձ մեծ անակնկալ մատուցեցին»: Հարգանքի տուրքը ներառում էր գործընկերների, ընկերների, ընտանիքի և նույնիսկ նախկին թիմակիցների ներկայությունը, ովքեր արդեն թոշակի են անցել: «Այնտեղ՝ հեռուստաընկերության հենց դարպասների մոտ, լսեցի զուռնան, որն ինձ ստիպեց պարել՝ չհասկանալով, թե ինչ է կատարվում», — հիշում է նա: Հուզմունքն ուժեղացավ, երբ նրա որդին՝ Օսկարը, տարազով հայտնվեց հայկական հաստատությունների ներկայացուցիչների, հարևանների և հեռուստատեսության ղեկավարների հետ։
«Դուք չեք կարող հեշտությամբ պատկերացնել այն ամենը, ինչ զգում էի, քանի որ դա շատ մեծ անակնկալ էր: Հասարակության տարբեր խավերից մարդիկ ինձ հրաժեշտ էին տալիս, հայկական երաժշտությունը հնչում էր հարևանությամբ, տղաս պարում էր, իսկ կենտրոնական լուրերի թողարկման տեսախցիկներն արձանագրում էին այդ պահը», — հավելեց նա։
Բալասանյանն իր աշխատանքային վերջին օրը եզրափակել է շնորհակալական ուղերձով։ «Շնորհակալություն իմ գործընկերներին և իմ սիրելի Հանրային հեռուստատեսությանը կամ պարզապես 7-րդ ալիքին: Ես շատ գոհ եմ, որ օրհնված կարիերա եմ ունեցել»,- նշել է նա:
Հիմա եթերում
