Փաշինյանը չի նշանակվել, որ Հայաստանը լավ լինի. Եվգենի Սատանովսկի

Ռուս քաղաքագետ Եվգենի Սատանովսկին Alpha News-ի հետ զրույցում անդրադարձել է հայ-ռուսական հարաբերություններին և Ռուսաստանի դերին Հայաստան-Ադրբեջան բանակցություններում։

«Ռուսաստանը կորցնում է հենց Հարավային Կովկասը՝ որպես պատմական տարածաշրջան, որտեղ նա ներկա է եղել վերջին 300 տարիներին։ Ճիշտ այնպես, ինչպես Ղազախստանն ու Կենտրոնական Ասիան։ Այսօրվա դրությամբ դա այդպես է։ Մենք չգիտենք, թե ինչ կլինի վաղը։

Էրդողանի տեսանկյունից, որը մեծ մասամբ ճիշտ է, Թուրքիան Անդրկովկասը ձեռք է բերում Ռուսաստանի հաշվին։ Բայց Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանի ախորժակը շատ ավելի մեծ է։ Դրանք տարածվում են բոլոր այն շրջանների վրա, որտեղ ժամանակին եղել է Օսմանյան նավահանգիստը, և այն աշխարհի մի զգալի մասի վրա, որը ոչ մի կապ չի ունեցել Թուրքիայի հետ, և նրա տիրակալները պարբերաբար ջարդել են թուրք սուլթաններին։ Բայց խելացի, խորամանկ և համառ Էրդողանը փոխում է պատմությունը նրանով, որը նա կցանկանար տեսնել»,- ընդգծել է փորձագետը։

Alpha News-ի զրուցակիցը կարծում է, որ պաշտոնական Մոսկվան այլևս չի ցանկանում լինել Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև բանակցությունների համահովանավորը, և դա ունի իր պատճառները։

«Ռուսաստանի ղեկավարությունն անհրաժեշտ չի համարում կազմակերպել Ալիևի և Փաշինյանի հանդիպումները։ Ինչո՞ւ ։ Օրինակ՝ ելնելով Փաշինյանի հետ մեր հարաբերություններից։ Որովհետև Ալիևի հետ մեր հարաբերությունները միշտ էլ նորմալ են եղել։ Բայց երբ Ռուսաստանը փորձում էր ապարդյուոն միջնորդել այն դեպքում, երբ նույն Ղարաբաղում ավելի լավ պայմաններ էին, նույնիսկ ղարաբաղյան երկրորդ պատերազմի սկզբում, Փաշինյանը հպարտությամբ հրաժարվեց և այսօր գրեթե ամեն ինչ արեց, որպեսզի Մոսկվայի հետ հարաբերությունները, եթե չխզվեն, ապա մինչև վերջ փչանան։

Իզուր չեմ ասում, որ Նիկոլ Փաշինյանը պատմական տեսանկյունից պարոն Զելենսկու հայկական տարբերակն է։ Նրան դրել են ամերիկացիները, և նրա համար չեն դրել, որ Հայաստանը լավ լինի։ Ճիշտ այնպես, ինչպես Զելենսկուն չեն դրել նրա համար, որ Ուկրաինան լավ լինի։

Մեր հարաբերությունները չեն հասել ուկրաինա-ռուսական կամ նույնիսկ վրաց-ռուսական մակարդակին։ Եվ փառք Աստծո: Եվ գուցե մի օր նրանք հասնեն (նրանց): Այդ ամենը փողի, ջանքերի, քաղաքական տեխնոլոգիաների հարց է»,- ամփոփել է Սատանովսկին։