Ադրբեջանական կրակոցներից բացի, ուրիշ ի՞նչ է պատրաստ արդարացնել իշխանական քարոզչությունը

Քաղաքագետ Բենիամին Մաթևոսյանն Alpha News-ի եթերում «Վերնագիր» հեղինակային հաղորդման ընթացքում ներկայացրել է թեմայի շուրջ մասնագիտական վերլուծություն, որում մասնավորապես ասվում է.

(Ո՞ր երկրի դրոշի վառելը կհավանեն Հայաստանի իշխանությունները)

«Երբ 1971 թվականին շրջանառության մեջ մտավ «վիկտիմբլեյմինգ» տերմինը՝ զոհին մեղադրել նրա նկատմամբ տեղի ունեցած բռնության կամ հանցագործության համար, այսինքն՝ երբ հանցագործին մեղադրելու փոխարեն արդարացնում են նրան՝ մեղադրելով բռնության ենթարկված անձին։ Հայ ժողովրդի ներկայացուցիչներից քչերը կարող էին պատկերացնել, որ կգա մի օր, երբ հայերը կսկսեն արդարացնել թուրքական ժողովուրդների կողմից իրենց նկատմամբ գործած բռնությունը։

Նախօրեին հենց դա էլ տեղի ունեցավ։ Ինչպես ապրիլի 21-ին, այնպես էլ ապրիլի 23-ին Ադրբեջանի զինված ուժերի ստորաբաժանումները կրակ բացեցին Սյունիքի մարզի գյուղերից մեկի ուղղությամբ, ինչի հետևանքով վնասվեց բնակելի տուն։ Դրանից հետո Նիկոլ Փաշինյանի քարոզչական մեքենան սկսեց արդարացնել Բաքվի գործողությունները՝ հայտարարելով, որ «կրակոցը Հանրապետության հրապարակում Ադրբեջանի և Թուրքիայի դրոշների այրման պատասխանն է»։
Սակայն դա բավարար չէր, և արդեն առավոտյան Նիկոլ Փաշինյանի (մարդ, ով իր կառավարության կազմում ընդգրկել է Արարատ Միրզոյանին, ով 2015 թվականին մասնակցել է Ռուսաստանի դրոշի այրման փորձի մեջ) մամուլի քարտուղարը հայտարարեց, որ Փաշինյանը դատապարտում է Թուրքիայի և Ադրբեջանի դրոշների այրումը ջահերով երթի ժամանակ։ «Փաշինյանը դատապարտում է այդ գործելակերպը՝ այն համարելով անպատասխանատու և անընդունելի։ Միջազգայնորեն ճանաչված պետության, հատկապես հարևան պետությունների դրոշների այրումը պետության ղեկավարի կողմից չի կարող այլ վերաբերմունքի արժանանալ»,- նշված է Բաղդասարյանի մեկնաբանության մեջ։
Էլ ի՞նչ են պատրաստ արդարացնել այս մարդիկ։

Սյունիքի անեքսիա՞ն, Սևանի անեքսիա՞ն։

Նույնիսկ սովորաբար լռակյաց եվրոպական ԶԼՄ-ները, որոնք հաճախ առաջնորդվում են կրկնակի ստանդարտներով, չդիմացան և հրապարակեցին նյութեր, որոնք վկայում են այն մասին, որ Հայաստանի Հանրապետության իշխանությունները արգելել են իրենց դիվանագիտական ներկայացուցիչներին մասնակցել հիշատակի միջոցառումներին երկրի սահմաններից դուրս։ Նման որոշումը հարցեր է առաջացնում ոչ միայն երկրի ներսում, այլև նրա սահմաններից դուրս՝ միջազգային հանրության ուշադրությունը հրավիրելով Փաշինյանի թիմի գործողությունների վրա։
Ինչ վերաբերում է ջահերով երթին, ակցիան ցույց տվեց, որ Ցեղասպանության զոհերի հիշատակը և պատմական ժառանգությունը պահպանելու ձգտումը մնում են մեր ժողովրդի հիմնական արժեքները։ Այն նաև ցույց տվեց հայկական հասարակության ուժը պատմական արդարության և ինքնության խորհրդանիշների համար պայքարում։
Մտածե՛ք այդ մասին․․․»։