Բաքուն պատրաստում է Հայաստանի անվերապահ կապիտուլյացիայի տեքստը

(Տեքստը գրելուն մասնակցում են նաև Փաշինյանը և «անաչառ միջնորդ» Էրդողանը)

Քաղաքագետ Բենիամին Մաթևոսյանն Alpha News-ի եթերում «Վերնագիր» հեղինակային հաղորդման ընթացքում ներկայացրել է թեմայի շուրջ մասնագիտական վերլուծություն, որում մասնավորապես ասվում է.

«Մինչ Նիկոլ Փաշինյանը ՄԱԿ-ի ամբիոնից հայտարարում էր «լավ ասենք, որ լավ լինի», Ադրբեջանը պայմանագիր էր կնքում իսրայելական AS Holdings ընկերության և նրա դուստր ձեռնարկության Ari Arms-ի հետ, որը հայտնի է ՆԱՏՕ-ի չափանիշներով փոքր զենքեր արտադրելով, ու նաև հրապարակայնորեն գրեց «Հայաստանի անվերապահ կապիտուլյացիայի» հերթական գլուխը։

Ադրբեջանի նախագահի օգնական Հիքմեթ Հաջիևը իտալական «La Repubblica»-ին տված հարցազրույցում կրկին կոչ է արել ՀՀ-ին փոխել Սահմանադրությունը, հայտարարել է, որ Հայաստանի ռազմական զարգացումը պետք է լինի «պատասխանատու և համաչափ», ինչպես նաև նշել է, որ «ռազմական չեզոքությունը կլինի լավագույն լուծումը Հայաստանի համար»: Այսինքն՝ Բաքուն պահանջում է Հայաստանի «դեմիլիտարիազացիա»:

Ցանկացած քաղաքացու համար, ով քիչ թե շատ ակտիվորեն հետևում է Անդրկովկասում տեղի ունեցող գործընթացներին, Հաջիևի հայտարարություններում ոչ մի նոր կամ զարմանալի բան չկա: Բաքուն Հայաստանի համար պատրաստում է ոչ թե խաղաղության պայմանագիր, այլ անվերապահ կապիտուլյացիաի ակտ, որը, ի թիվս այլ բաների, իսկապես պետք է ենթադրի Հայաստանի ռազմական ներուժի սահմանափակում։

Այլ հավասար պայմաններում Ադրբեջանի հայտարարությունները պետք է ստիպեին Հայաստանին վերանայել իր ռազմավարությունը Բաքվի հետ բանակցություններում։ Սակայն դրա փոխարեն Նիկոլ Փաշինյանը շարունակում է ղեկավարել գործընթացը, որի ուղղությունը դեռ 2018-ին նախանշել էր ԱՄՆ նախագահի ազգային անվտանգության հարցերով նախկին խորհրդական Ջոն Բոլթոնը, ով կոչ էր արել Հայաստանին հրաժարվել «պատմական կարծրատիպերից», ինչպես նաև այն շարունակում է չշեղվել ճանապարհից, որը նախանշել էր Հարավային Կովկասում ԵՄ նախկին հատուկ ներկայացուցիչ Տոյվո Կլաարը, ով հայտարարել էր, որ «Թուրքիան կարող է օգտակար լինել տարածաշրջանային խաղաղության հաստատման համար՝ որպես տարածաշրջանում առաջատար երկիր»։

Եվ հենց «բոլթոն-կլաար»-ի տրամաբանության հիման վրա էր, որ Փաշինյանը ԱՄՆ կատարած այցի ժամանակ հանդիպեց Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողնի հետ և խնդրեց Անկարայի աջակցությունը Բաքվի հետ համաձայնագրի ստորագրման հարցում։ Այսինքն՝ Փաշինյանը Էրդողանին խնդրել է ազդել Ալիևի վրա։ Կամ, այլ կերպ ասած, Փաշինյանը Էրդողանին խնդրել է միջնորդ դառնալ հայ-ադրբեջանական գործընթացում։

Սպասեք, սպասեք…. բայց ինչպե՞ս կարող է դա լինել….Հայաստանի իշխանությունները, որոնց ներկայացուցիչները՝ սկսած Անդրանիկ Քոչարյանից և Արթուր Հովհաննիսյանից մինչև Նիկոլ Փաշինյանը, հայտարարեցին, որ բանակցություններում միջնորդ պետք չէ, քանի որ «միջնորդն իր շահերն է բերում բանակցային գործընթաց», կարող են միջնորդություն խնդրել Թուրքիայից։ Իրենք իրոք ուզու՞մ են հայ ժողովրդին համոզել, որ Թուրքիան անաչառ միջնորդ է լինելու։
Թուրքիան, որը, ի թիվս այլ բաների, ստորագրել է Բաքվի հետ «Շուշիի հռչակագիրը», որն արտացոլում է Հայաստանի Հանրապետության նկատմամբ տարածքային պահանջները։

Ի դեպ, Հայաստանի քաղաքական դաշտի ներկայացուցիչները չե՞ն ցանկանում քաղաքական գնահատական տալ Փաշինյանի գործողություններին՝ Անկարային որպես «միջնորդ» Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև բանակցային գործընթացում ներգրավելու մասով։

Փաշինյանը և «ՔՊ»-ի ավելի «մանր կալիբրի» անդամները լավ գիտեն, որ Թուրքիան չի եղել և չի լինելու անաչառ միջնորդ, սակայն իշխանությունների գործողություններում կա պրագմատիկ քաղաքական հաշվարկ՝ միայն թյուրքական աշխարհին ինտեգրված Հայաստանում են հնարավոր անձամբ իրենց համար անվտանգության երաշխիքների հույսերը։

Մտածե՛ք այդ մասին…»։