Բոլորը Վերնագիր Պարզ ճշմարտություններ Մեծ ռեպորտաժ Հարազատս հյուսիսից Հայ գրականություն. audiobook Իրական Թուրքիա Թռիչք իմ տան վրայով Էթնիկ կոդ Բացահայտելով Շուշին Բարի հայկական երեկո Արցախյան բռնագաղթ ԱՐՑԱԽ․ ՀԱՅԱՍՏԱՆ․ ՆՈՐ ԱՇԽԱՐՀԱԿԱՐԳ | 2024. ի՞նչ է լինելու | Newsroom Alter Ego Alpha Economics 7 դիմանկար հայ ժողովրդի պատմությունից 5 դիմանկար հայ ժողովրդի պատմությունից «Հայկական ամանորյա սեղանը Գայանե Բրեյովայի հետ»

«Էթնիկ կոդ»․ Սերգեյ Նավասարտով

16 Հոկտեմբերի 2024, 22:00

Ի՞նչն է օգնում մեզ՝ հայերիս, որտեղ էլ որ ապրենք, սիրված և պահանջված լինել, հասնել հաջողության, պահպանել ազգային ու ընտանեկան արժեքները։

Alpha News-ի «Էթնիկ կոդ»-ի հերթական թողարկման հերոսը մոսկովյան «Նոյյան տապան» ռեստորանի նախկին բրենդ խոհարար, «Մուֆլոն» ռեստորանի շեֆ-խոհարար, ղարաբաղյան արմատներով Սերգեյ Նավասարտովն է։ Քսան տարի առաջ տեղափոխվելով Մոսկվա՝ նա ռեստորանում խոհարարից դարձել է երկրի խոշորագույն սննդի ընկերություններից մեկի խոհարար, հյուրեր ընդունելով բառացիորեն մարզադաշտերում. 2017 թվականին Սերգեյը բացել է «Զենիթ Արենան», իսկ 2018-ին նրա պատրաստած ուտեսներն անտարբեր չեն թողել ֆուտբոլի աշխարհի առաջնության երկրպագուներին։

«Ես ինձ Ռուսաստանում հայկական խոհանոցի դեսպան եմ անվանում, քանի որ մեծ թվով մասնավոր միջոցառումներ եմ կազմակերպում, այդ թվում՝ բանկետներ, ֆուրշետներ, հարսանիքներ, միջոցառումներ և պարզապես փակ ընթրիքներ՝ սկսած 30-ից մինչև 300 հոգու համար։ Ես չեմ նստում խոհանոցում, միշտ դուրս եմ գալիս և շփվում հյուրերի հետ, և երբ տեղի են ունենում փոքր միջոցառումներ, որտեղ կա 40-50 հյուր, ես փորձում եմ նրանց մասին ուտեստներ պատրաստել: Պատմում եմ նրանց, թե որտեղից է ծագել այս կամ այն ուտեստը, ցույց եմ տալիս պանիրների տարբերությունը, պատմում եմ նրանց պատմությունը, իսկ մարդիկ լսում են, կլանում են այն, դա նրանց հետաքրքիր է։ Շատ մեծ թվով հայ երիտասարդներ, որոնք Հայաստանում չեն ծնվել, նրանք, հավանաբար, ամենից շնորհակալ հանդիսատեսն են, նրանց դա հետաքրքիր է, ամեն ինչ փորձում են, իսկ հետո ասում են՝ բոլորով գնացինք Երևան»,- ասել է Սերգեյը։

Նավասարտովը պատմել է իր մանկության, ուսման և մասնագիտության մեջ իր կայացման մասին։

«Ես ծնվել եմ Բաքվում, բայց 1988-ին բոլորին հայտնի իրադարձությունների բերումով ներգաղթել ենք Հայաստան՝ Երևան, ապրել ենք հանրակացարանում, և դա մանկության երևի ամենահիշարժան ու ամենաերջանիկ տարիներն են եղել, ավելի ճիշտ՝ նախապատանեկան տարիքը, քանի որ հույզերը շատ էին:

Բայց ինչ-որ կերպ չստացվեց, մենք մեկնեցինք Մոսկվա, որտեղ ավարտեցի դպրոցը և վերադարձա Հայաստան, որտեղ ընդունվեցի Գյուղատնտեսական ակադեմիա և ծառայեցի բանակում»,- ասել է Նավասարտովը։

Սերգեյի խոսքով՝ իր հայրենիքի ներկայիս իշխանությունը կտրականապես չի ուզում, որ ընդհանրապես հայկական ինչ-որ բան լինի, ամեն ինչ անում է, որ Հայաստանը չլինի, նրանք ամբողջությամբ ջնջում են մշակույթն ու ոչ մի կերպ չեն ֆինանսավորում:
«Մենք կարող ենք օրինակ բերել մեր աշխարհագրական քարտեզի հարևաններին, որոնք միլիոններ են ներդնում խոհարարության զարգացման մեջ, և դա գրված է այդ երկրի Սահմանադրության մեջ՝ որպես ազգային հարստություն»,- ասել է Սերգեյ Նավասարտովը։