Թուրքիա, Թուրքիա մինչև վերջ

(Ներկայացվել է Փաշինյանի արտաքին քաղաքական գործունեության խորքային ուղղությունն ու նպատակը)

Քաղաքագետ Բենիամին Մաթևոսյանն Alpha News-ի եթերում «Վերնագիր» հեղինակային հաղորդման ընթացքում ներկայացրել է թեմայի շուրջ մասնագիտական վերլուծություն, որում մասնավորապես ասվում է.

«Նախօրեին հայտնի դարձավ, որ Նիկոլ Փաշինյանը հարցազրույց է տվել թուրքական ԶԼՄ-ների ներկայացուցիչներին։ Այս մասին հայտնել է ինքը՝ Փաշինյանն, իր սոցիալական ցանցերում։ Հայկական լրատվամիջոցները, հղում անելով իրենց աղբյուրներին, արդեն հայտնել են, որ Փաշինյանը թուրք լրագրողների հետ խոսել է հայ-թուրքական հարաբերությունների, առանց նախապայմանների սահմանների բացման, ինչպես նաև Ցեղասպանության ճանաչման հարցի վերանայման մասին։ Բացի այդ, Փաշինյանը պատրաստակամություն է հայտնել ապահովել անխափան երկաթուղային փոխադրումներ Մեղրիի տարածքով։

Մի քանի րոպե անց, երբ հրապարակվեց Փաշինյանի հանդիպման մասին տեղեկատվությունը թուրքական ԶԼՄ-ների ներկայացուցիչների հետ (որն, ըստ հայկական աղբյուրների, ֆինանսավորվել է ՀՀ բյուջեի միջոցներով), իշխանամետ քարոզչությունը հայտարարեց, որ «հարցազրույցը հաղթանակ էր», քանի որ հաջողվեց կոտրել «Իլհամ Ալիևի տեղեկատվական մենաշնորհը թուրքական ԶԼՄ-ներում»։ Այլ կերպ ասած, քարոզչությունը բացահայտեց Նիկոլ Փաշինյանի արտաքին քաղաքականության հիմնական նպատակը՝ դառնալ Անկարայի գործընկերը տարածաշրջանում, այն էլ՝ գործընկեր, որը պետք է ֆունկցիոնալ և կարգավիճակային առումով փոխարինի Ադրբեջանին։

Այլ կերպ ասած, քարոզչությունը, որը հաճախ Նիկոլ Փաշինյանի փոխարեն արտահայտում է այն, ինչ նա այս կամ այն պատճառով դեռ չի կարող բարձրաձայնել, պնդում է, որ Փաշինյանի Հայաստանի քաղաքականության հիմնական առաջնահերթությունը ոչ թե այսպես կոչված եվրաինտեգրումն է, այլ հետևողականորեն «երկրում բոլոր դռները բացել Թուրքիայի առջև», ինչն, իր հերթին, պետք է թույլ տա Երևանին փոխարինել Ադրբեջանին՝ Անկարայի հիմնական տարածաշրջանային գործընկերոջ կարգավիճակում։

Նիկոլ Փաշինյանը ՀՀ առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ճամբարի քաղաքական-գաղափարական ծնունդն է։ 2008 թվականին, նախընտրական և հետընտրական գործընթացների ընթացքում, Փաշինյանն ու Տեր-Պետրոսյանը օգտագործում էին «Պայքար, պայքար մինչև վերջ» կարգախոսը։ Փաշինյանի քաղաքականությունը Հայաստանի ղեկավարի պաշտոնում համապատասխանում է «Թուրքիա, Թուրքիա մինչև վերջ» կարգախոսին։ Կրկին նշենք՝ ինքնապաշտպանության բնազդի տեսանկյունից Փաշինյանը գործում է տրամաբանորեն։ Հասկանալով, որ իր անձնական անվտանգության նվազագույն երաշխիքները կարող են խոստանալ միայն Թուրքիայում, նա փորձում է ինտեգրել երկիրը թյուրքական աշխարհին՝ Էրդողանի հովանու ներքո։

Այստեղ կարևոր է նաև մեկ այլ բան. հասկանում է Փաշինյանը դա, թե ոչ, բայց իր փորձով՝ դառնալու Թուրքիայի համար այն, ինչ Իլհամ Ալիևն է, նա մարտահրավեր է նետում Ադրբեջանի նախագահին՝ «Էրդողանի արևի տակ տեղ զբաղեցնելու համար», ինչը կարող է Ադրբեջանին դրդել գործողությունների Հայաստանի դեմ։

Մտածե՛ք այդ մասին․․․»։