Սարիկ Անդրեասյան. ռեժիսոր, ով չի վախենում ռիսկի դիմել

Սարիկ Անդրեասյանը ծնվել է 1984 թվականի օգոստոսի 24-ին Երևանում, ընտանիքում, որտեղ մեծացել են երեք որդիներ:

1988 թվականին նրա ընտանիքը տեղափոխվել է Ղազախստանի Կոստանայ քաղաք, որտեղ անցել է ապագա ռեժիսորի մանկությունը։ Արդեն դպրոցական տարիներին նա հետաքրքրություն էր ցուցաբերում ստեղծագործության նկատմամբ, մասնակցում էր КВН-ին, գրում էր սցենարներ և դնում համարներ: Այս սիրահարվածությունը առաջին քայլն էր դեպի ապագա կինոկարիերա։

Գիմնազիան հումանիտար թեքումով ավարտելուց հետո Սարիկն ընդունվել է ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետ, սակայն շուտով հասկացել է, որ իր իսկական կիրքը ռեժիսուրան է: Տեղափոխվելով Մոսկվա՝ նա ավարտել է Յուրի Գրիմովի արվեստանոցը և սկսել աշխատել գովազդներում և երաժշտական տեսահոլովակներում։ Նրա ճանապարհը դեպի կինո սկսվել է «45 սանտիմետր» ցածր բյուջեով թրիլլերով, որն այդպես էլ ավարտ չունեցավ։ Սակայն առաջին անհաջողությունը Անդրեասյանին չի կանգնեցրել, ընդհակառակը, այն խթան է հանդիսացել առաջ շարժվելու համար։

2008 թվականին նա նկարահանել է «ЛОпуХИ» կատակերգությունը, որը բերել է նրան առաջին հաջողությունը։ Այդ պահից Սարիկը դարձել է Ռուսաստանի ամենաարդյունավետ ռեժիսորներից մեկը։ Նրա ֆիլմերը՝ «Служебного романа. Наше время»-ից մինչև «Непрощённого», հավաքել են միլիոնավոր հեռուստադիտողներ։ Անդրեասյանը չի վախենում փորձարկել. նա աշխատում է կատակերգության, դրամայի, թրիլերի ժանրերում, ինչպես նաև այլ հեղինակների նախագծերի պրոդյուսինգով է զբաղվում։

Սարիկը կինոյում ակտիվորեն զարգացնում է հայկական թեման. նրա ֆիլմերում հնչում են հայկական մոտիվներ, ի հայտ են գալիս հայկական արմատներով հերոսներ: Նա չի թաքցնում իր ազգային պատկանելությունը և հաճախ ընդգծում է, որ հայկական մշակույթն իր աշխարհայացքի կարևոր մասն է:

Անդրեասյանը օրինակ է այն բանի, թե ինչպես համառությունը, աշխատանքը և ստեղծագործական համարձակությունը կարող են հանգեցնել հաջողության՝ չնայած քննադատություններին և ռիսկերին: Նրա ուղին մի մարդու պատմություն է, ով չի վախենում լինել այնպիսին ինչպիսին կա, և չի վախենում դեմ գնալ հոսանքին՝ հավատարիմ մնալով իր ոճին և ձայնին: