Սիպիլ. Զաբել Խանջյանի կյանքի ուղին

Հայ բանաստեղծուհի, արձակագիր, հրատարակիչ, մանկավարժ և բարերար Զաբել Խանջյանը (Սիպիլ) սովորել է Կ. Պոլսի ճեմարանում, որն ավարտել է 1879 թվականին: Սիպիլը Հայ կանանց հայրենասիրական ընկերության հիմնադիրներից էր։ Կազմակերպության նպատակն էր Օսմանյան կայսրության նահանգներում աղջիկների համար հայկական դպրոցներ բացել։ Ի սկզբանե Սիպիլը դասավանդել է Գավառում, ապա՝ Կ. Պոլսում։

1879 թվականին Սիպիլը գրել է «Գործնական քերականություն ժամանակակից հայերենի համար» դասագիրքը, որը հետագայում դարձել է դասական ձեռնարկ։ Նա նաև հոդվածներ է գրել կրթության և մանկավարժության մասին, ինչպես նաև մանկական բանաստեղծություններ:

Գրող և քաղաքական գործիչ Գրիգոր Զոհրապի և Հրանտ Ասադուրի հետ Սիպիլը վերականգնել է Massis գրական պարբերականը, որտեղ նա նկարել է բազմաթիվ հայ նշանավոր գրական գործիչների դիմանկարներ:

1891 թվականին Սիպիլը հրատարակել է իր «Աղջկա սիրտը» վեպը և «Մտորումներ» բանաստեղծությունների ժողովածուն, որտեղ հիմնականում ռոմանտիկ և հայրենասիրական բանաստեղծություններ էին։ Նա սիրում էր գրել պատմություններ, թատերական սցենարներ կանանց մասին: Նրա ամենահայտնի գործերից մեկը «Հարսնացուն» պիեսն է։

1901 թվականին Սիպիլն ամուսնացել է գրող, լրագրող Հրանտ Ասադուրի հետ։