Սքաութ Թուֆանքջյան. Սփյուռքը՝ նրա օբյեկտիվում

Սկաուտ Թուֆանկջյանը հայ-իռլանդական ծագումով նշանավոր ֆոտոլրագրող է, որի աշխատանքը, լինելով փաստագրության և մշակութային հիշողության խաչմերուկում, կարևոր ներդրում է դարձել ինքնության, միգրացիայի և քաղաքական պատմության տեսողական ըմբռնման գործում:

Ծնվել է 1977 թվականի նոյեմբերի 3-ին Մասաչուսեթս նահանգի Բոստոն քաղաքում, ավարտել է Եյլի համալսարանը և իր կյանքը նվիրել մարդկային պատմությունների լուսաբանմանը կոնֆլիկտային գոտիներում և տարբեր համայնքներում:

Հայկական ծագումով ամերիկացի լուսանկարիչն առավել մեծ ճանաչում է ձեռք բերել ԱՄՆ 44-րդ նախագահ Բարաք Օբամայի նախընտրական քարոզարշավի ժամանակ իր աշխատանքի շնորհիվ: Երկու տարի շարունակ նա ուղեկցել է ԱՄՆ ապագա նախագահին: Թուֆանքջյանն արել է ավելի քան 12.000 լուսանկար ամբողջ քարոզարշավի ընթացքում։ Նա հրապարակել է գիրք՝ «Այո՛, մենք կարող ենք. Բարաք Օբամայի պատմությունը նախագահական քարոզարշավի ժամանակ» վերնագրով, որտեղ տեղ են գտել նրա լուսանկարները։

2012 թվականին Սքաութ Թուֆանքջյանը հրապարակել է Բարաք Օբամայի հայտնի լուսանկարը, որտեղ նախագահը գրկել է իր տիկնոջը` Միշելին։ Վերընտրվելուց հետո Բարաք Օբաման այդ նկարը տեղադրել է Ֆեյսբուքի և Թվիթթերի իր պաշտոնական էջերում , որը դարձել է սոցցանցերում ամենաշատ հավանում ունեցած և Թվիթթեր (X) միկրոբլոգում ամենաշատ re-tweet արած լուսանկարը:

Այնուամենայնիվ, Սքաութի համար անձնական և մշակութային առումով նշանակալի նախագիծ է դարձել «The Armenian Diaspora Project»-ը: Ոգեշնչված իր սեփական արմատներով՝ նա մեկնել է 22 երկիր, որպեսզի լուսանկարի հայկական համայնքների կյանքը՝ Լիբանանից և Սիրիայից մինչև Եթովպիա, Ռուսաստան և Ավստրալիա: Նրա լուսանկարները պարզապես պատկերներ չեն, այլ հիշողության, ցեղասպանություն վերապրած ժողովրդի ցավի և դիմացկունության տեսողական ժամանակագրություն: Նա ձգտում էր ցույց տալ ոչ միայն տառապանքը, այլև այն ուժը, որով հայերն իրենց մշակույթը, լեզուն ու հավատը պահպանում են պատմական հայրենիքից հեռու:

Սքաութ Թուֆանքջյանի աշխատանքներն աչքի են ընկնում իրենց հերոսների նկատմամբ հարգանքով, մանրամասների նկատմամբ ուշադրությամբ և առանց բառերի զգացմունքները փոխանցելու կարողությամբ: Նրա ոճը լրագրողական օբյեկտիվության և գեղարվեստական արտահայտչականության համադրություն է: Նա ոչ միայն արձանագրում է իրադարձություններն, այլև կամուրջ է ստեղծում անցյալի ու ներկայի, անձնականի ու հավաքականի միջև:

Սքաութ Թուֆանքջյանը պարզապես լուսանկարիչ չէ: Նա դարաշրջանի տարեգիր է, մարդկային դրամայի ու հաղթանակի վկա: Նրա ոսպնյակը հայելի է, որում արտացոլվում են միլիոնավոր մարդկանց ճակատագրերը, պատմությունն ու հույզերը: