Վլադիմիր Հակոբյան. խաղի և գաղափարների վարպետը

Վլադիմիր Հակոբյանը ծնվել է 1971թ. դեկտեմբերի 7-ին Բաքվում: Վաղ մանկությունից շախմատը նրա համար դարձել է ոչ միայն հոբբի, այլև ինքնադրսևորման միջոց։ 1987 թ-ին նա ստացել է ԽՍՀՄ սպորտի վարպետի կոչում, իսկ մեկ տարի անց՝ միջազգային վարպետի կոչում: 1991 թվականին, հաղթելով Նիկշիչի հեղինակավոր մրցաշարում, նա լրացրել է գրոսմայստերի նորմա։

Նրա կարիերայի առանցքային փուլը 1999 թվականին Լաս Վեգասում կայացած ՖԻԴԵ‑ի աշխարհի առաջնությունն էր։ Հակոբյանը հասել է եզրափակիչ, որտեղ զիջել է Ալեքսանդր Խալիֆմանին, սակայն վճռորոշ փուլ դուրս գալու փաստն ամրագրել է նրա անունը մոլորակի ուժեղագույն շախմատիստների շարքում: Նրա վարկանիշը հասել է 2713 նշանի (2006 թվական), ինչը նրան դասել է համաշխարհային շախմատի էլիտայի շարքին։

Հակոբյանին առանձնահատուկ համբավ են բերել թիմային մրցաշարերը։ Հայաստանի հավաքականի կազմում նա երեք անգամ դարձել է Շախմատի համաշխարհային օլիմպիադաների հաղթող՝ 2006, 2008 և 2012 թվականներին: Այս հաղթանակները ամրապնդել են Հայաստանի՝ որպես շախմատային տերության միջազգային հեղինակությունը։ 2011 թվականին նա նաև հաղթել է աշխարհի թիմային առաջնությունում։

Բացի մարզական հաջողություններից, Վլադիմիր Հակոբյանը հայտնի է որպես շախմատային կոմպոզիտոր: Նրա էտյուդներն ու առաջադրանքներն առանձնանում են ինքնատիպությամբ և խորությամբ՝ արտացոլելով ստեղծագործականությունը նրա շախմատային մտածողության մեջ։

Հակոբյանը ունիվերսալ ոճի շախմատիստ է, ով կարողանում է հավասարապես հաջող խաղալ ինչպես դիրքային, այնպես էլ դինամիկ ձևով: Նրա ուղին օրինակ է այն բանի, թե ինչպես տաղանդը, որն ապահովված է աշխատանքով և կարգապահությամբ, կարող է հանգեցնել համաշխարհային սպորտի բարձունքների: Հայաստանի համար նա դարձել է ոչ միայն չեմպիոն, այլև շախմատային ավանդույթի խորհրդանիշ, մեծ վարպետների շարքի շարունակողը, որոնց հաղթանակները ոգեշնչում են խաղացողների նոր սերնդին:

Վլադիմիր Հակոբյանը մի կերպար է, որը միավորում է սպորտային վարպետությունն ու մշակութային ժառանգությունը։ Նա հայկական շախմատի դպրոցի ամենավառ ներկայացուցիչներից է, ում կարիերան դարձել է համառության, տաղանդի և խաղին նվիրվածության խորհրդանիշ: