Եթե Փարիզը չի կարողանում օգնել Կիևին, ինչպե՞ս կօգնի Հայաստանին
20 Փետրվարի 2025, 11:06
(Ժամանակն է պատասխանել ամենաանհարմար հարցերին)
Քաղաքագետ Բենիամին Մաթևոսյանն Alpha News-ի եթերում «Վերնագիր» հեղինակային հաղորդման ընթացքում ներկայացրել է թեմայի շուրջ մասնագիտական վերլուծություն, որում մասնավորապես ասվում է.
«Ներկայումս քաղաքագիտական և ավելի լայն փորձագիտական համայնքներում ավելի հաճախ են լսվում ձայներ այն մասին, որ ժամանակակից արևմտյան քաղաքական էլիտաները բախվում են «առաջնորդության ճգնաժամի» հետ: Իշխող էլիտաների հեղինակության անկումը, որոնք ունեն արդյունավետ գաղափարների պակաս, որոնք բնակչությանը առաջարկելու ոչինչ չունեն, բայց դրա դիմաց պահանջում են անվերապահ ենթակայություն, քաղաքական առաջնորդության ճգնաժամի ավելի ու ավելի ակնհայտ ցուցիչ է: Գլոբալ առումով, ԵՄ-ում քաղաքական առաջնորդության ճգնաժամի մասին խոսել է ԱՄՆ-ի փոխնախագահ Ջեյ Դի Վենսը Մյունխենի անվտանգության խորհրդաժողովում:
Ճգնաժամն, ըստ Վենսի ելույթի տրամաբանության, պայմանավորված է առաջին հերթին նրանով, որ ԵՄ-ն դավաճանել է ինքն իրեն՝ հրաժարվելով քրիստոնեական էթիկայի վրա հիմնված արժեքային համակարգից:
Քաղաքական առաջնորդության ճգնաժամ է նաև այն, ինչ այժմ տեղի է ունենում ԵՄ-ում՝ Ռուսաստանի և ԱՄՆ-ի բանակցությունների ֆոնին Ուկրաինայի և Եվրոպայում անվտանգության ճարտարապետության վերաբերյալ: Էր Ռիադում ռուս-ամերիկյան պատվիրակությունների ակնհայտ հաջող բանակցություններից հետո հայտնի է դարձել, որ Ֆրանսիան պատրաստվում է անցկացնել Ուկրաինայի հակամարտության և եվրոպական անվտանգության թեմայով երկրորդ գագաթնաժողովը, մասնավորապես՝ Եվրոպական երկրների հետ, որոնք բացակայում էին նախորդ հանդիպումից: Հրավիրված երկրների թվում կլինեն Նորվեգիան, Կանադան, Լիտվան, Էստոնիան, Լատվիան, Չեխիան, Հունաստանը, Ֆինլանդիան և Ռումինիան, ինչպես նաև Շվեդիան և Բելգիան: Գագաթնաժողովի ձևաչափը նախատեսված է դարձնել հիբրիդային՝ ներառելով թե ֆիզիկական ներկայություն, թե վիրտուալ մասնակցություն:
Մենք հազիվ թե սխալվենք, եթե ասենք, որ երկրորդ գագաթնաժողովն, ինչպես առաջինը, զգալի արդյունքներ չի տա: Արդյոք եվրոպական առաջնորդները չեն լսել, թե ինչ է ասել Դոնալդ Թրամփը նախընտրական շրջանում: Արդյոք նրանք չեն լսել, թե ինչ է ասել նա իր ընտրվելուց հետո: Բաց տեքստով ասվել է, որ ԱՄՆ-ը բանակցելու է Ռուսաստանի հետ ոչ միայն Ուկրաինայի, այլև Եվրոպական անվտանգության ճարտարապետության շուրջ: Ինչ-որ մեկը լուրջ մտածում է, որ եթե ԵՄ-ն պատերազմի սկսվելուց երեք տարվա ընթացքում, Թրամփի ընտրվելուց երեք ամսվա ընթացքում ոչինչ չի կարողացել անել Կիևին օգնելու համար, բայց կկարողանա՞ արագացված տեմպերով երկու-երեք օրվա ընթացքում լուծել Կիևի ֆինանսական և այլ միջոցների ապահովման հարցերը ոչ միայն ԱՄՆ-ի պատերազմից դուրս գալու, այլև Վաշինգտոնի՝ Մոսկվայի հետ գործընկերության վերակողմնորոշվելու պայմաններում:
Այս իրավիճակում մեզ անհանգստացնում է հետևյալը. եթե Ուկրաինան աշխարհագրորեն ավելի մոտ է Ֆրանսիային, քան Հայաստանը, եթե Ուկրաինայում պատերազմ է ընթանում և Փարիզը հնարավորություն ունի կազմակերպել ռազմական լոգիստիկա, բայց պաշտոնական Փարիզը չի կարող օգնել Ուկրաինային, ինչո՞ւ և ինչպե՞ս պետք է Փարիզըն օգնի Հայաստանին:
Հիշեցնենք, որ Մյունխենի անվտանգության խորհրդաժողովի նախագահ Քրիստոֆ Հոյսգենը հուզվել է իր հրաժեշտի խոսքի ընթացքում: Նա հուզվել և արտասվել է՝ իբր երախտագիտություն հայտնելով Ուկրաինայի նախագահ Վլադիմիր Զելենսկուն: Իրականում նա արտասվել է, ամենայն հավանականությամբ, քանի որ հասկացել է Վենսի ելույթի կարևորությունը, և որ «Վաշինգտոնից դրամական հոսքը» փակ է իր նման եվրոպացի բյուրոկրատների համար: Սակայն այստեղ կարևորն այն է, որ մինչ մենք հետևում ենք այս արցունքներին, Հայաստանի իշխանությունները սխալներ են գործում, որոնցից հետո արդեն մենք ստիպված կլինենք լաց լինել: Ի՞նչ սխալների մասին է խոսքը:
Շատ պարզ է՝ ինչպես Զելենսկին, հայկական կողմը նույնպես ինքն իրեն արգելել է բանակցել Մոսկվայի հետ կամ մոսկովյան հարթակում: Այսքանն արդեն իսկ բավական է հասկանալ հնարավոր խնդիրների մասշտաբը…
Մտածե՛ք այդ մասին․․․»։
Հիմա եթերում
