Եթե գործ լինի, կարողանան փեշակ ունենալ, երիտասարդները գյուղից չեն գնա. Նռնաձորի բնակիչ

Երբ սկսվեց Արցախից ժողովրդի տարհանումը, մեզ տեղափոխեցին նախ Ստեփանակերտ, հետո՝ Հրազդանի Սևանի հանգստյան տուն, որի տերը որոշ ժամանակ անց եկավ ու ասաց՝ պետք է ազատենք տունը, քանի որ զբոսաշրջիկներ պետք է գան: Այս մասին պատմում է Մեղրի համայնքի Նռնաձոր բնակավայրի բնակիչ, արմատներով Գետաշենից Ջուլիետա Նալբանդյանը՝ հիշելով Արցախից բռնի տեղահանվելուց հետո Հայաստանում ապրելու դժվարությունների մասին։

Տեղահանությունից հետո նրանք բնակություն են հաստատել Նռնաձոր գյուղում։

«Մեզ առաջարկեցին տեղափոխվել Մեղրի: Ասեցին լավ տեղա, եկեք գնանք: Մայրս ու հայրս ասեցին՝ ոչ մի տեղ չգնաս, որտեղ՝ մենք, այնտեղ՝ դու, բայց ամուսինս համաձայնեց, և ուզած-չուզած տեղափոխվեցի»,- շարունակում է պատմել տիկին Ջուլիետան։

Նրա խոսքով՝ սկզբում ո՛չ ջուր կար, ո՛չ նորմալ պայմաններ, պատուհաններն ու դռներն էլ ջարդված էին:

«Մեզնից հետո էլի ընտանիքներ եկան այստեղ: Միայն 12 ընտանիք Գետաշենից է եկել: Արդեն հարմարվել եմ, շատ եմ սիրում գյուղը, այգում աշխատելը: Աշխատող մարդը, որտեղ էլ լինի, կաշխատի: Վատն այն է, որ սովորելու տեղ չկա: Եթե կրթություն, գործ լինի, կարողանան փեշակ ունենալ, երիտասարդները չեն գնա, կմնան այստեղ»,- նշում է Ջուլիետա Նալբանդյանը:

Մանրամասները՝ տեսանյութում:

Տեսանյութը՝ Marz News-ի։