Կոմիտասի հուշարձանը Երևանում

«Վեհափառ Տեր, ես հայերեն չեմ խոսում, բայց եթե կուզեք, կերգեմ…»

Սողոմոնի բյուրեղյա մաքուր ձայնը տարածվեց Սուրբ Էջմիածնի կամարների տակ՝ հույս ներշնչելով ներկաների սրտերում, իսկ երբ տղան երգեց «Լույս զվարթ»-ը, շատերը նկատեցին, թե ինչպես է Կաթողիկոսն արտասվում։

1988 թվականին Երևանի պետական կոնսերվատորիայի հարակից գողտրիկ պուրակում տեղադրվել է Մեծն Կոմիտասի՝ Սողոմոն Սողոմոնյանի (1869-1935 թթ.) արձանը: Հուշարձանի հեղինակը քանդակագործ Արա Հարությունյանն է, ճարտարապետը՝ Ֆենիքս Դարբինյանը։

Նման հուշարձանի մասին քանդակագործը վաղուց էր երազում։ Նրա մտահղացմամբ, Կոմիտասի միայնակ կերպարը նստած է ծիրանի ծառի բնին, կարծես մարմնավորելով այն ցավն ու տխրությունը, որ ուղեկցել է վարդապետին իր ողջ կյանքում: Այս ցնցող կոմպոզիցիան քանդակագործի վերջին աշխատանքն էր:

Արա Հարությունյանն ասել է․ «Կոմիտասը միշտ մեզ հետ է, նա ապրում է մեր մեջ»: