Ե՞րբ կտեսնենք Փաշինյանին Թյուրքական պետությունների կազմակերպության ղեկավարների գագաթնաժողովին

(Փաշինյանի լռությունը Հունգարիայի, Ղազախստանի և Ղրղզստանի վերաբերյալ կոնկրետ պատճառներ ունի)

Քաղաքագետ Բենիամին Մաթևոսյանն Alpha News-ի եթերում «Վերնագիր» հեղինակային հաղորդման ընթացքում ներկայացրել է թեմայի շուրջ մասնագիտական վերլուծություն, որում մասնավորապես ասվում է.

Հարգելի բարեկամներ, գիտե՞ք, որ նախօրեին՝ հուլիսի 8-ին, արևմտյան Ղազախստանի Մանգիստաու շրջանում մեկնարկել են «Բիրլեստիկ-2024» տարածաշրջանային միջազգային վարժանքները Ադրբեջանի, Ղազախստանի, Ղրղզստանի, Տաջիկստանի և Ուզբեկստանի զինվորականների մասնակցությամբ։
Թվում է, թե ՀԱՊԿ անդամ երկիրն իր տարածքում վարժանքներ է անցկացնում, որոնցում ներգրավված է Ադրբեջանը, մի պետություն, որն, ըստ ՀՀ ԱԳՆ-ի, կարող է ռազմական ագրեսիա սկսել Հայաստանի դեմ աշնան վերջին՝ ձմռան սկզբին, սակայն պաշտոնական Երևանը չհայտարարեց, որ «Ոչ մի հայ պաշտոնյա ոտք չի դնի Ղազախստանի հողի վրա, քանի դեռ երկիրը ղեկավարում է Կասիմ-Ժոմարտ Տոկաևը», ավելին, վերջերս Ադրբեջանի հետ բանակցությունների հերթական փուլն անցկացվեց հենց Ղազախստանում։

Հարգելի բարեկամներ, նկատե՞լ եք, որ Թուրքական պետությունների կազմակերպության ղեկավարների վերջին ոչ պաշտոնական գագաթնաժողովում, բացի վերոնշյալ Տոկաևից, մասնակցել են Ղրղզստանի նախագահ Սադիր Ջապարովը, ինչպես նաև Հունգարիայի վարչապետ Վիկտոր Օբրանը: Հիշեցնենք, որ Ղրղզստանը ՀԱՊԿ անդամ երկիր է, իսկ Հայաստանն էլ հիմա դիվանագիտական հարաբերություններ է հաստատում Հունգարիայի հետ, և ըստ Հունգարիայի ԱԳՆ ղեկավար Պետեր Սիյարտոնի, Հունգարիան և Հայաստանը շուտով դեսպանատներ կբացեն Երևանում և Բուդապեշտում։

Որևէ մեկը լսե՞լ է Նիկոլ Փաշինյանի հայտարարությունը, թե «Հայաստանից ոչ մի պաշտոնյա չի այցելի ո՛չ Հունգարիա, ո՛չ Ղրղզստան, քանի դեռ այնտեղ իշխանությունը չի փոխվել»։

Այս հարցերը տալիս ենք այն համատեքստում, որ Բելառուսի նախագահ Ալեքսանդր Լուկաշենկոյի հենց օկուպացված հայկական Շուշի կատարած այցի ֆոնին, Ադրբեջանի մասին նրա հայտարարությունների ֆոնին, Մինսկի և Բաքվի ռազմատեխնիկական համագործակցության ֆոնին Փաշինյանը փաստացի սառեցրեց հարաբերությունները Բելառուսի հետ՝ հայտարարելով, որ Հայաստանի Հանրապետությունից ոչ մի պաշտոնյա չի այցելի Բելառուս, քանի դեռ Լուկաշենկոն այնտեղ նախագահ է։

Ինչո՞ւ նույնը չի արվում Ղազախստանի, Ղրղզստանի, Հունգարիայի նկատմամբ։ Պաշտոնական Բուդապեշտն, օրինակ, նախկինում վետո էր դրել ԵՄ Խաղաղության հիմնադրամից Հայաստանին 10 մլն եվրո հատկացնելու նախագծի վրա՝ պահանջելով, որ Ադրբեջանը նույնպես աջակցություն ստանա Եվրոպական միությունից։ Արդյունքում որոշվել է, որ Բաքվին նույնպես գումար է հատկացվելու ոչ թե այս հիմնադրամից, այլ առանձին և օգտագործվելու է ականազերծման աշխատանքների համար։ Հասկանալի է, որ խոսքը հայկական Արցախի ականազերծման մասին է։

Պատասխանն ակնհայտ է՝ Փաշինյանին չի հետաքրքրում Հայաստանը, առավել ևս՝ Արցախը, և նա մտադիր չէ որևէ բան անել՝ ելնելով Հայաստանի կամ հատկապես Արցախի հետ կապված որոշակի սուբյեկտների քայլերից ելնելով։ Լուկաշենկոյի նկատմամբ Փաշինյանի դիրքորոշումը պայմանավորված է նրանով, որ Բելառուսը Ռուսաստանի Դաշնության հետ միութենական պետության մաս է, և հարձակվելով Մինսկի վրա՝ Փաշինյանը կարծում է, որ հարձակվում է Ռուսաստանի վրա՝ անձամբ Վլադիմիր Պուտինի վրա։

Կրկին նկատենք նաև, որ Փաշինյանն առավել քան կոռեկտ է Թյուրքական պետությունների կազմակերպության անդամ երկրների նկատմամբ: Ինչն ընդհանուր առմամբ տրամաբանական է, քանի որ եթե երկիրն ինտեգրում ես թյուրքական աշխարհին, չես կարող բացահայտ թշնամանալ այս աշխարհի երկրների հետ։ Այդ իսկ պատճառով հարցն առավել քան լեգիտիմ է՝ ե՞րբ ենք տեսնելու Փաշինյանին Թյուրքական պետությունների կազմակերպության անդամ պետությունների ղեկավարների գագաթնաժողովում։

Ի դեպ, նշենք նաև, որ Փաշինյանի աշխարհաքաղաքական ինտրիգները ոչ մի կերպ չգնահատվեցին ոչ Մինսկում (որտեղ, մեծ հաշվով, անտեսվեցին Նիկոլ Փաշինյանի ոչ բարեկամական հայտարարությունները), ոչ էլ Մոսկվայում (որտեղ նույնպես փաստացի որևէ կերպ չարձագանքեցին Փաշինյանի հայտարարություններին, նրա վարքագծին), կամ էլ Անկարայում (քանի որ Հայաստանի նկատմամբ նրանց կոշտ պահանջները չեն մեղմվել), սրա հետ մեկտեղ նաև ֆիքսենք, որ «Քաղաքացիական պայմանագրի» առաջնորդին չեն աջակցում նաև Արևմուտքում։ Չե՞ք հավատում:

Իսկ ի՞նչ եք կարծում, ինչ նպատակով է, որ ԵՄ-ին Հայաստանի անդամակցության հանրաքվեի անցկացման աննպատակահարմարության մասին Փաշինյանի հայտարարություններից անմիջապես հետո այն մարդկանցից մեկը, ով մեր երկրում «Օտարերկրյա գործակալների մասին» օրենքի ընդունման դեպքում (Վրաստանում ընդունված օրենքի նման), կրկին հանրայնացրեց Հայաստանում հայտնաբերված մեկ տոննա կոկաինի թեման։

Միգուցե այն պատճառով, որ Փաշինյանի շանտաժը Արևմուտքի դեմ չաշխատեց, և նրան ճնշում են բոլոր պայմանավորվածությունների ամբողջական և անհապաղ կատարման համար, որոնք անճանաչելիորեն կփոխեն տարածաշրջանի աշխարհաքաղաքական դեմքը։

Մտածե՛ք այդ մասին…»։