Իշխանական թիմում առկա խառնաշփոթը հաստատում է՝ Հայաստանը կանգնած է աղետալի ցնցումների շեմին

(Հայաստանում ամենաշատ «վաճառված քաղաքական ապրանքը» ռուսատյացության հետ մեկտեղ վախն է)

Քաղաքագետ Բենիամին Մաթևոսյանը Alpha News-ի եթերում «Վերնագիր» հեղինակային հաղորդման ընթացքում ներկայացրել է թեմայի շուրջ մասնագիտական վերլուծություն, որում մասնավորապես ասվում է․

Անցած շաբաթ Նիկոլ Փաշինյանի և Իլհամ Ալիևի հայտարարությունները վկայում են այն մասին, որ հայ ժողովուրդը կանգնած է պատմական մասշտաբների ողբերգության շեմին, որը երբեք չի եղել հայ ժողովրդի պատմության մեջ։ Ե՛վ Փաշինյանը, և՛ Ալիևը հիանալի հասկանում են, որ Երրորդ Հանրապետության փլուզմամբ՝ ներկայիս Անկախության հռչակագրից հրաժարումը լինելու է ոչ թե չորրորդ հանրապետության ձևավորման սկիզբ, այլ պետականության անդառնալի կորուստ։

Սակայն գործընթացն այսպես է ընկալվում «իշխանական բուրգից» դուրս՝ հենց իշխանությունում, ավելի ճիշտ՝ իշխանական խմբում այս գործընթացը կարող է այլ կերպ ընկալվել և Փաշինյանի թիմի մի մասի կողմից ընկալվել որպես Փաշինյանին հեռացնելու և նրա տեղը զբաղեցնելու շանս (առավել ևս, որ նման փորձեր 2018-ից հետո, առավել ևս 2020-ից հետո արդեն արվել են), կամ կարող են դիտվել որպես «խորտակվող նավից փախչելու» և իշխանության շարքերը լքելու լավագույն հնարավորություն։

Ո՛չ երկրորդը, ո՛չ հատկապես առաջին տարբերակն անձամբ Նիկոլ Փաշինյանի համար ընդունելի չէ: Նրան Հայաստանի փլուզումն ավարտին հասցնելու գործում անհրաժեշտ են «քաղաքական հանցակիցներ», և անհրաժեշտ է անձնական առաջնորդություն, որպեսզի երբ «շրջվի հայոց պետականության պատմության վերջին էջը», նա կարողանա իր քաղաքական ծառայության դիմաց ստանալ նույնպիսի քաղաքական ապաստան։

Եթե նայեք քաղաքական դրդապատճառներով քրեական գործ հարուցելու գործընթացին, որում հայտնվում են և՛ Հայաստանի էկոնոմիկայի նախկին փոխնախարարը, և՛ առաջին հերթին Ազգային ժողովի ղեկավար Ալեն Սիմոնյանի եղբոր կինը՝ Անի Գևորգյանը, պարզ է դառնում, թե ինչու Փաշինյանը կարող էր գնալ քաղաքական ռեպրեսիաների նոր փուլի իր թիմի ներսում: Նա իր իշխանական բուրգի ներսում պատրաստ չէ հանդուրժել նույնիսկ քաղաքական ընդդիմության ակնարկները: Եվ նա նաև պատրաստ չէ իր թիմի անդամներին «գնացքից թռչելու» հնարավորություն տալ, այսինքն՝ հեռանալ իշխանության թիմից «Հայաստանի փլուզումից հինգ րոպե առաջ»։ Դրա համար էլ Փաշինյանն օգտվեց «հայկական քաղաքական շուկայում ամենավաճառվող ապրանքներից»՝ վախից…

Ռուսատյացությունը և վախը հայաստանյան քաղաքական դաշտում ամենաշատ «վաճառված ապրանքներն» են։ «Ապրանքներ», որոնց վրա հիմնված է Նիկոլ Փաշինյանի իշխանությունը: Եվ եթե Նիկոլ Փաշինյանը, Իլհամ Ալիևի հետ համաժամանակյա, նոր պատերազմով է վախեցնում հայ ժողովրդին, եթե հանկարծ մենք չհրաժարվենք Անկախության հռչակագրից և չընդունենք նոր Սահմանադրություն, ապա Փաշինյանը վախեցնում է իր թիմի անդամներին ձերբակալություններով ու բանտով:
Շատերը հարց են տալիս, թե Նիկոլ Փաշինյանը որքա՞ն կարող է գնալ իր թիմի դեմ այս գործողություններում։ Այս հարցի պատասխանը, սակայն, մեզ արդեն տվել է պատմությունը՝ 2008 թվականին ՝ մարտի 1-ի ողբերգությունից հետո, երբ Նիկոլ Փաշինյանը փախավ։ Փախուստի դիմել՝ հանցագործության վայրում թողնելով 10 զոհի, ինչպես նաև լքելով իր թիմը։ Ով ասաց, որ պատմությունը չի կարող կրկնվել:…

Փաշինյանի թիմի անդամները, եթե գոնե մի քիչ մտածում են իրենց քաղաքական և այլ տիպի ապագայի մասին, ապա չպետք է սահմանափակվեն միայն Ալեն Սիմոնյանի եղբոր կնոջը սատարող գրառումների տակ սոցիալական ցանցերում «լայքերով» (ինչպես դա արեցին ԱԺ պատգամավորներ Բաբկեն Թունյանը, Հովիկ Աղազարյանը, Գուրգեն Արսենյանը, ինչպես դա արեցին արդարադատության նախարարն ու Բարձրագույն դատական խորհրդի նախագահ Գրիգորի Մինասյանն ու Կարեն Անդրեասյանը), այլ պետք է փորձեն քաղաքական դաշտում գտնել այն «փարոսը», որի շուրջ հավաքվելով՝ կկարողանան մի կողմից փրկել իրենց, մյուս կողմից՝ Հայաստանին փրկության շանս տալ:

Մտածե՛ք դրա մասին…