Նադեժդա Սարգսյան․ նրա երգերում Հայաստանն էր

Նադեժդա Սարգսյանը Հայաստանի ամենավառ և սիրված էստրադային երգչուհիներից մեկն է։ Նրա ձայնը դարձավ մի դարաշրջանի խորհրդանիշ, երբ հայկական երաժշտությունը ձգտում էր դուրս գալ հանրապետության սահմաններից և իր մասին հայտարարել միջազգային բեմում։ Ծնվել է 1954 թ․ հոկտեմբերի 17-ին։ Կարիերան սկսել է 1973 թ․ որպես «Սերպանտին» վոկալ-գործիքային անսամբլի մենակատարուհի, իսկ 1977-1987 թթ․ հանդես է եկել Կոնստանտին Օրբելյանի ղեկավարությամբ գործող պետական էստրադային նվագախմբի հետ։

Նրա երգացանկն ընդգրկում էր հայկական և միջազգային էստրադան։ Հանդես է եկել ավելի քան 40 երկրում՝ ներկայացնելով Հայաստանն աշխարհի ամենամեծ բեմերում։ 1988 թ․ ավարտել է Մոսկվայի Թատերական արվեստների ինստիտուտը՝ ստանալով զանգվածային տեսարանային միջոցառումների ռեժիսորի մասնագիտություն։ Այս կրթությունը նրան հնարավորություն է տվել ոչ միայն երգել, այլև ստեղծել լայնամասշտաբ մշակութային նախագծեր։ 1992 թ․ նա ղեկավարել է «Հայեր» բարեգործական մշակութային կենտրոնը՝ ակտիվորեն մասնակցելով հասարակական կյանքին։

Նադեժդա Սարգսյանը պարզապես արտիստ չէր։ Նրա ձայնը հասարակության հետ զգացմունքների լեզվով խոսելու միջոց էր, իսկ նրա համար բեմը մի վայր էր, որտեղ հայկական հոգին հնչում էր ազատ ու հպարտ։ Նա կարողանում էր միավորել սփյուռքին՝ ելույթ ունենալով Լիբանանում, Մոսկվայում, Սևծովյան ափերին, և ամենուր նրան ընդունում էին որպես մշակույթի դեսպան։

Նադեժդան հայտնի քանդակագործ Դավիթ Բեջանյանի կինն էր և հայտնի երգչուհի Էմմիի մայրը։ Նրա ընտանիքը շարունակեց ստեղծագործական ավանդույթը, իսկ նրա անունը դարձավ Հայաստանի մշակութային ժառանգության մի մասը։

Նադեժդա Սարգսյանը մահացել է 2018 թ․ ծանր հիվանդությունից։ Նրա երգերն այսօր էլ շարունակում են հնչել, Հայաստանում նրան հիշում են որպես մի երգչուհի, ով երգում էր ոչ թե հանուն փառքի, այլ հանուն մարդկանց։