Բոլորը Վերնագիր Պարզ ճշմարտություններ Չպատմված պատմություն Ուշադրությունից դուրս Մեծ ռեպորտաժ Հյուրընկալ Մոսկվան Հարազատս հյուսիսից Հայկական զատկի սեղան Գայանե Բրեյովայի հետ Հայկական ամանորյա սեղանը Գայանե Բրեյովայի հետ Հայ գրականություն. audiobook Իրական Թուրքիա Ինսթաֆեյս Ժողովուրդն է խոսում Թռիչք իմ տան վրայով Էթնիկ կոդ Բացահայտելով Շուշին Բարի հայկական երեկո Արցախյան բռնագաղթ Աշխարհակարգ 2.0 Newsroom Alter Ego Alpha Զրուցակից Alpha Economics Alpha Analytics 7 դիմանկար հայ ժողովրդի պատմությունից 5 դիմանկար հայ ժողովրդի պատմությունից 2025. ի՞նչ է լինելու | Արցախ․ Հայաստան․ Նոր աշխարհակարգ 2024. ի՞նչ է լինելու | Արցախ․ Հայաստան․ Նոր աշխարհակարգ

«Խոնչա թայմ». Արցախցի ընտանիքը Երևանում վերաբացել է իր սննդի կետը. Առուշանյանների բռնագաղթի պատմությունը

07 Նոյեմբերի 2023, 22:30

Երբեմնի մաքուր Ստեփանակերտը սեպտեմբերի 19-ից հետո աղբի մեջ կորած էր: Alpha NEWS.am-ի հետ զրույցում հիշում է Արցախից բռնի տեղահանված Անահիտ Առուշանյանը: Մայրաքաղաքը, որ Անահիտը սովոր էր տեսնել մաքուր, իսկ մարդկանց կոկիկ հագնված, սեպտեմբերի 19-ին Ադրբեջանի հարձակումից հետո էլ առաջվանը չէր: Ադրբեջանի հրթիռակոծությունների ձայների ներքո շրջաններից տարհանված արցախցիներից շատերն ապաստանել էին հենց Ստեփանակերտում: Անահիտը պատմում է՝ 24 ժամ նկուղներում են մնացել, հրադադարից հետո են միայն սկսել դուրս գալ ապաստարաններից, գնալ իրենց տներ, բայց այդ մի քանի օրը ապրել են անորոշության մեջ:

«Պայթյունի ձայները շատ մոտիկից էինք լսվում, էդ օրը 1 րոպե նույնիսկ ձայները չդադարեցին, նկուղում էինք, բայց մեզ թվում էր՝ էսա կավարտվի, չէինք պատկերացնում, որ թշնամին կարող է հասնել քաղաք: Բայց երկու-երեք ժամ հետո քաղաքից էինք արդեն ավտոմատի ձայներ լսում, հույսներս կտրել էինք, որ կփրկվենք, ոչ մեկս չէինք պատկերացնում, որ մեկ-երկու օրվա մեջ Արցախը կարող է հայաթափվել»,- պատմում է Անահիտը:

Ստեփանակերտում այդ օրերին քաոս էր, իսկ մարդիկ՝ անորոշության մեջ, հիշում է Անահիտը ու շարունակում պատմել, որ կապի բացակայության պատճառով մարդիկ իրարից տեղեկություն չունեին:

«Այդ օրերին մարդիկ մի ընտանիքի պես էին դարձել, ամեն մեկն իր ունեցածը հանում, ուտում էին, վառարանների վրա հաց էինք թխում ու հյուրասիրում միմյանց»,- հիշում է Անահիտը:

Անահիտի ընտանիքը Արցախից հարկադրված դուրս է եկել անորոշության պատճառով: Նա պատմում է՝ լուրեր էին շրջանառվում, որ բոլորը պետք լքեն իրենց տները, մարդիկ չգիտեին՝ ինչ անել, որն է ճիշտ, որը՝ սխալ եւ մեկը մյուսին նայելով, երեխաներին փրկելու համար ստիպված դուրս են եկել իրենց հայրենի հողից:

«Սեպտեմբերի 25-ի կեսօրին դուրս եկանք մեր տնից: 8 ժամ կանգնած էինք Ստեփանակերտում՝ հերթի մեջ, մեքենան տեղից չէր շարժվում: 39 ժամ ճանապարհ եկանք, վատն այն էր, որ չգիտեինք՝ տեղ կհասնենք, թե՝ ոչ: Անորոշության մեջ էինք, մտածում էինք՝ թույլ կտա՞ն գնալ Հայաստան, թե հետ կուղարկեն ճանապարհից: Մտածում էինք, որ կարող է տեղ չհասնենք: Հենց Ստեփանակերտում, երբ 8 ժամ շարունակ անշարժ էինք մնացել, այդ ընթացքում լսեցինք ուժգին ձայն, անձրև էր գալիս, մեզ թվաց՝ կայծակ է, չէինք պատկերացնում, որ պայթյունի ձայն է, հետո լսեցինք, որ բենզինի պահեստում պայթյուն է եղել, անմիջապես զանգեցի եղբորս, վերցրեց լսափողն ու ասաց՝ չենք այրվել»,- ծանր ապրումները հիշելով՝ պատմում է Անահիտը:

Անահիտի ընտանիքը երբ հասել է Հակարիի կամուրջ՝ ադրբեջանցիները պահանջել են տղամարդկանց իջնել մեքենաներից, ստուգել բեռնախցիկները, որից հետո են միայն թույլ տվել հատել կամուրջը: Նրանց գործողությունները, սակայն, այսքանով չեն ավարտվել: Անահիտի հորը, որն արցախյան առաջին պատերազմի մասնակից է, ստիպել են ոտքով անցնել Հակարիի կամուրջը:

«Արցախից դուրս գալիս անընդհատ մտածում էի, թե ինչ կլինի հորս հետ, երբ հասնենք Հակարիի կամուրջ: Իրեն ստիպեցին ոտքով անցնել կամուրջը, ադրբեջանցի լրագրողները փորձել են մոտենալ հորս, բայց հայրս սկսել է հազալ, որ իրեն չմոտենան, անտեսեն ու հենց էդպես էլ եղել է»,- պատմում է Անահիտը:

Վայքում հաշվառվելու ժամանակ արցախցի Առուշանյանների ընտանիքին առաջարկվել է մնալ Կապանում կամ Մեղրիում: Մերժել են այդ առաջարկը: Անահիտն իր բացատրությունն ունի այնտեղ չմնալու համար.

«Սահմանային տարածքում երեխաներիս հետ էլ երբեք չեմ ապրի, գուցե ես ապրեմ, բայց երեխաներս չպետք է ապրեն»:

Ստեփանակերտի 4 սենյականոց բնակարանը այժմ երկուսով է փոխարինվել՝ այն էլ վարձով: Կենցաղային պայմանները հարմար են, չի դժգոհում Անահիտը, միայն թե երեխաները չեն դեռ հարմարվել նոր դպրոցին: Անահիտը վստահ է՝ այս դժվար պահերն էլ կհաղթահարեն, չէ որ կյանքում ամենակարեւորը՝ հայրենիքն են կորցրել:

«Մեզնից ամեն ինչ խլեցին, մեր տունը, հայրենիքը»,- ասում է Անահիտը ու շեշտում՝ Արցախ կվերադառնա մի պայմանով՝ եթե այն հայկական լինի, եթե այնտեղ Արցախի դրոշը ծածանվի:

Առուշանյաններին Ստեփանակերտում շատերն են ճանաչում: Այնտեղ սննդի կետ ունեին, «Խոնչա թայմ» էր կոչվում, ինչն Արցախի բարբառով սկուտեղ է նշանակում: «Խոնչա թայմն» արդեն վերաբացվել է Երեւանում: Բոլոր այն արցախցիները, որոնք կարոտել են Առուշանյանների պատրաստած համեղ ու տարատեսակ ուտեստներին, կարող են դրանք գտնել կամ էլ պատվիրել Նար-Դոսի 24 հասցեից: Արցախցիները սիրով սպասում են նաեւ տեղացիներին ու խոստանում՝ կմատուցեն արցախյան բաղադրատոմսով պատրաստված տարբեր ուտեստներ: