Կա տրամաբանություն, որ Հայաստանը ՆԱՏՕ-ի ճանապարհն է բռնել. քաղաքագետ

Քաղաքագետ Դենիս Դենիսովը Alpha News-ի հետ զրույցում մեկնաբանել է այն լուրը, թե Հայաստանում քննարկվում է Եվրամիության հետ ինտեգրվելու հնարավորությունը կամ արտադաշինքային պետության կարգավիճակ ունենալը:

«Եթե մենք նայենք վերջին 30 տարիների պատմությանը, որը կապված է հետխորհրդային տարածքի մի շարք պետությունների հետ, ապա տրամաբանությունը, որ դա դեպի ՆԱՏՕ տանող ճանապարհն է, միանգամայն նկատելի է։ Նման փոփոխություններ, նման նախաձեռնություններ մենք տեսնում ենք Մոլդովայի, Ուկրաինայի օրինակով, դեռևս հատուկ ռազմական գործողության մեկնարկից առաջ, Հարավային Կովկասի որոշ երկրների օրինակով, մասնավորապես՝ որոշակի պատմական ժամանակաշրջան Վրաստանում։ Այսպիսով, այս համատեքստում, իհարկե, դա կարող է ընկալվել որպես մեղմ առաջխաղացում: Այսինքն, ըստ էության, դա «Օվերտոնի պատուհանի» աշխատանքն է, երբ առաջին փուլում չեզոքությունն ու ՆԱՏՕ-ն ընկալվում են որպես անհավանական, հետո մշակվում է տեղեկատվական բաղադրիչը, որ առաջնահերթությունը չեզոքությունն է, իսկ հաջորդ փուլով կսկսվի եվրատլանտյան ինտեգրման, այսինքն՝ Հյուսիսատլանտյան դաշինքին միանալու քարոզչությունը», — ասել Է Դենիսովը։

Քաղաքագետի խոսքով՝ Հայաստանի եվրաինտեգրման վեկտորը խիստ մտահոգիչ է։

«Սա իշխանության ներկայացուցիչների դիրքորոշման պաշտպանությունն է տեղեկատվական դաշտում։ Այսինքն՝ արդեն խոսվում է ոչ թե այն մասին, թե ինչ նախաձեռնություններ, մեխանիզմներ կարող են ձեռնարկվել, որպեսզի ավելի արդյունավետ աշխատի ՀԱՊԿ Հավաքական անվտանգության ընդհանուր պայմանագիրը։ Իսկ խոսքն այն մասին է, որ Հայաստանը կարող է ամբողջությամբ հրաժարվել և դուրս գալ այդ կառույցից, թեև մենք գիտենք, որ նման հայտարարություններ դեռ չեն եղել, բայց ՀԱՊԿ նիստերին մասնակցության դադարեցումը բոլորի համար արդեն ակնհայտ է։ Եվ այս առումով եվրաինտեգրման մայրուղային վեկտորը, գումարած հիմա չեզոքության մասին հայտարարությունը, իհարկե, ծայրահեղ մտահոգություն է առաջացնում։ Որովհետև, լինելով ՀԱՊԿ անդամ, հազիվ թե կարելի է խոսել այն մասին, որ դրան զուգահեռ կարելի է սկսել չեզոքության ֆորմալացման գործընթաց։

Ես կարծում եմ, որ դա հաստատ չի բխում Հայաստանի շահերից, հատկապես ներկա իրավիճակում, բայց դրանք Երևանի քաղաքական ռեժիմի ներկայացուցիչների գաղափարական դիրքորոշումներն են։ Եվ որքան էլ մենք ցանկանանք, մենք ստիպված ենք դրանք ընկալել և դրանից ելնելով հասկանալ, թե որ ուղղությամբ է շարժվելու Հայաստանը։ Բայց հղումը քաղաքացիական հասարակությանը, կարծում եմ, այստեղ շատ մանիպուլյատիվ է։ Եվ այս առումով կարելի է նայել տարբեր սոցիոլոգիական հետազոտություններ, որպեսզի հասկանանք, որ նման վերաբերմունք Հայաստանում այս պահին չկա», — եզրափակել Է Դենիսովը։