Ի՞նչ կարգավիճակով է Արարատ Միրզոյանը մեկնելու Բաքու՝ ռազմական ավարի՞, թե՞ ԱԳՆ ղեկավարի

(Ի՞նչ կշահեն Բաքուն և Երևանը COP29-ին Հայաստանի հնարավոր մասնակցությունից)

Քաղաքագետ Բենիամին Մաթևոսյանն Alpha News-ի եթերում «Վերնագիր» հեղինակային հաղորդման ընթացքում ներկայացրել է թեմայի շուրջ մասնագիտական վերլուծություն, որում մասնավորապես ասվում է.

«Անցած շաբաթ Եվրախորհրդարանն ընդունեց բանաձև Ադրբեջանում տիրող իրավիճակի, մարդու իրավունքների և միջազգային իրավունքի խախտումների, ինչպես նաև Հայաստանի հետ հարաբերությունների վերաբերյալ: Պատգամավորները բանաձևում վերահաստատել են աջակցությունն ինչպես Ադրբեջանի, այնպես էլ Հայաստանի ինքնիշխանությանն ու տարածքային ամբողջականությանը, նրանց հարաբերությունների կարգավորումը տարածքային ամբողջականության և սահմանների անխախտելիության փոխադարձ ճանաչման սկզբունքների հիման վրա՝ 1991թ.Ալմա-Աթայի հռչակագրին համապատասխան:

Նրանք նաև հաստատեցին Ադրբեջանի զորքերը Հայաստանի ինքնիշխան տարածքից դուրս բերելու պահանջը: Պատգամավորները նաև կոչ արեցին Ադրբեջանին ամբողջությամբ կատարել Միջազգային դատարանի բոլոր որոշումները, այդ թվում՝ 2023 թվականի նոյեմբերի 17-ի որոշումը, որում նշված են միջոցներ՝ Լեռնային Ղարաբաղից բռնի տեղահանված մարդկանց անվտանգ, անխափան և շուտափույթ վերադարձի համար:

Այս ֆոնին հայկական լրատվամիջոցներում կրկին լուրեր են տարածվում, որ Հայաստանը ներկայացված կլինի Բաքվում կայանալիք СОР29 համաժողովում, ընդ որում՝ հնարավոր է, որ ներկայացված լինի ՀՀ ԱԳ նախարար Արարատ Միրզոյանի մակարդակով: Եվս մեկ անգամ՝ Եվրախորհրդարանը ընդունում է բանաձևեր ընդդեմ Իլհամ Ալիևի ռեժիմի քաղաքականության (արդյոք այս բանաձևը գործնական նշանակություն ունի, թե ոչ՝ դա այլ հարց է, այստեղ կարևոր է բանաձևերի ընդունման փաստը), որոնցում հիշատակվում են ինչպես Հայաստանում, այնպես էլ Արցախում տեղի ունեցած իրադարձությունները: Սակայն, ըստ ամենայնի, հայաստանյան իշխանությունը կարող է մեկնել СОР29 գագաթնաժողովի, որը Բաքուն կօգտագործի որպես Արցախի կլանման միջազգային լեգիտիմացման ակտ: Եվ այս գագաթնաժողովի գլխավոր ավարը կարող է դառնալ Հայաստանի ներկայացուցիչը: Այս դեպքում, ըստ ամենայնի, ամենաքիչը խղճում են Արարատ Միրզոյանին, և այդ պատճառով նրան կարող են ուղարկել Բաքու:

Հստակ նշենք, որ մեր մտորումները «Միրզոյանի հնարավոր արկածների մասին Բաքվում» հիմնված են այն փաստի վրա, որ ոչ ԱԳՆ-ն, ոչ կառավարությունը չեն հերքում հայկական լրատվամիջոցների տեղեկությունները ՀՀ արտաքին գործերի նախարարի մոտալուտ այցի մասին Ադրբեջան:

Այստեղ կարևոր է նաև այլ բան. երկար ժամանակ ՀՀ-ում իշխող խմբի տարբեր ներկայացուցիչներ՝ Վահագն Խաչատուրյանից մինչև Ալեն Սիմոնյան և Արայիկ Հարությունյան, խոսում էին այն մասին, որ «գագաթնաժողովը հիանալի հնարավորություն է խաղաղության պայմանագիր կնքելու», կամ որ «արժե մեկնել Բաքու, եթե խաղաղության պայմանագրի ստորագրումը մոտ լինի»: Իսկ հիմա թերթերի հրապարակումներից տեղեկանում ենք, որ համաժողովին մասնակցելու, Հայաստանի կողմից Արցախի զավթումը լեգիտիմացնելու համար ալիևյան ռեժիմը Երևանին ընդամենը մի քանի հայ գերի կտա: Այն հայերին, որոնց Նիկոլ Փաշինյանը 2021 թվականին խոստացել էր տուն վերադարձնել «2-3 ամսվա ընթացքում»՝ նախընտրական քարոզարշավի ժամանակ:

Վերոնշյալից ելնելով, ստիպված ենք ևս մեկ անգամ կրկնել մեր նախորդ մտքերից մեկը՝ նույնիսկ եթե մենք մի կողմ թողնենք այն վարկածը, որ 2018 թվականից Նիկոլ Փաշինյանը իրականացնում է իր համար Հայաստանի սահմաններից դուրս գրված հստակ ծրագիր, որի նպատակն է տարածաշրջանում հայկական պետականության գործոնի ոչնչացումը, ու հենվենք այն թեզի, որ ՀՀ իշխանությունների մտադրությունները բարի են, դրական են, ապա ակնհայտ է, որ նրանց ունակությունները բավարար չեն երկրի խնդիրները լուծելու համար (միևնույն ժամանակ չպետք է մոռանալ, որ այս խնդիրների մեծ մասը ստեղծվել է հենց նրանց կողմից):

Եթե նույնիսկ Փաշինյանն անկեղծորեն ցանկանում է խաղաղություն, հաղորդակցությունների ապաշրջափակում, գերիների վերադարձ, ապա նա ի վիճակի չէ իրականացնել իր իսկ ծրագրերը: Հենց այդ պատճառով «Բաքվում խաղաղության փաստաթղթի» փոխարեն Հայաստանը, СОР29 համաժողովին մասնակցելու դեպքում, կարող է ստանալ միայն մի քանի գերիների (այն էլ փաստ չէ, որ Ալիևն ու Էրդողանը կհանձնեն նրանց):

Մտածե՛ք այդ մասին…»։