Ալբերտ Սարգսյան. Երևանի «Արարատ»-ի քարե պատը

Ֆուտբոլիստ, մարզիչ Ալբերտ Վլադիմիրի Սարգսյանը ծնվել է 1963 թվականի օգոստոսի 14-ին Երևանում։

Երիտասարդ տարիքից հայտնվել է Երևանի «Արարատ» ֆուտբոլային ակումբի կազմում, որը 1970-ականներին դարձել է հայ մարզական վերածննդի խորհրդանիշ: Հենց «Արարատ»-ում է Սարգսյանն անցկացրել իր կարիերայի մեծ մասը, որի կազմում անցկացրել է 189 խաղ, խփել 19 գոլ, ինչը տպավորիչ արդյունք է պաշտպանի համար:

1989 թվականին նա կարճ ժամանակով հեռացել է հարազատ ակումբից ՝ տեղափոխվելով Կիևի «Դինամո», որտեղ մի քանի հանդիպում է անցկացրել Բարձրագույն խմբում։ Սակայն շուտով վերադարձել է «Արարատ» ավագ եղբոր՝ Արմենակ Սարգսյանի հրավերով, որն ակումբի մարզիչն էր։

ԽՍՀՄ փլուզումից հետո Սարգսյանը կարիերան շարունակել է Հայաստանում, այնուհետև Լիտվայում, որտեղ խաղացել է «Պաներիս» և «Լոկոմոտիվ» ակումբներում։ Նրա միջազգային փորձը համալրվել է ԽՍՀՄ պատանեկան և երիտասարդական հավաքականներում մասնակցությամբ, ինչպես նաև 1990 թվականին Իսրայելի դեմ գլխավոր հավաքականի կազմում մեկ ոչ պաշտոնական խաղով:

Խաղային կարիերան ավարտելուց հետո նա դարձել է մարզիչ ՝ աշխատելով մի շարք հայկական ակումբների հետ՝ «Դվին», «Կիլիկիա», «Գանձասար», «Ալաշկերտ», «Փյունիկ» և այլն: Նրա ուղին մի մարդու պատմություն է, որն անցել է փոփոխությունների դարաշրջան ՝ հավատարիմ մնալով ֆուտբոլին և իր երկրին:

Ալբերտ Սարգսյանը ոչ միայն մարզիկ է, այլ հայկական ֆուտբոլային ավանդույթի կրող, մարդ, ում կենսագրությունը 20-րդ դարավերջի հայկական սպորտի տարեգրությունն է: