Միխայիլ Աբաջյան. Բատալովի աշակերտը և «էպիզոդի արքան»

Միխայիլ Միխայիլի Աբաջյանը հայկական ծագում ունեցող ռուսաստանցի դերասան է, ծնվել է 1962 թվականի նոյեմբերի 21-ին։ Նրա ստեղծագործական կենսագրությունն օրինակ է, թե ինչպես կարող են տաղանդն ու մեծ վարպետի դպրոցը ձևավորել արտիստի, որը նույնիսկ փոքրիկ դեր կարող է վերածել իրադարձության։

1991 թվականին Աբաջյանն ավարտել է Ս.Ա.Գերասիմովի անվան կինեմատոգրաֆիայի համառուսաստանյան պետական ինստիտուտը, ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ Ալեքսեյ Բատալովի արվեստանոցը։ Այս դպրոցը նրան տվել է ոչ միայն մասնագիտական հմտություններ, այլև դերասանական մասնագիտության յուրահատուկ ըմբռնում՝ որպես արվեստին ծառայություն։ Այդ պահից ի վեր նա հայտնի է դարձել որպես «էպիզոդի արքա»՝ դերասան, որի հայտնվելը էկրանին միշտ տպավորվում է հանդիսատեսի հիշողության մեջ։

Միխայիլ Աբաջյանի ֆիլմագրությունը ներառում է աշխատանքներ կինոյում և սերիալներում, որտեղ նա ստեղծել է վառ կերպարներ։ Այդ թվում են՝ մատուցողի դերը «Մատուցողը ոսկե սկուտեղով» (1992 թ.) ֆիլմում, ծաղկավաճառ Արսենը Յուրի Բիկովի «Մեթոդ» սերիալում, Աշոտը Ռեզո Գիգինեիշվիլու հայտնի «Վերջին Մահիկյանը» կատակերգությունում։ Թեև այս դերերը գլխավոր չեն, բայց աչքի են ընկել արտահայտչականությամբ և խորությամբ, ինչի շնորհիվ հանդիսատեսը հիշել է նրա կերպարներին։

Աբաջյանը տիրապետում է մի քանի լեզուների՝ ռուսերենի, հայերենի և վրացերենի, ինչն ընդլայնում է նրա հնարավորությունները կինոյում և թատրոնում։ Նա կարողանում է աշխատել տարբեր ժանրերում՝ կատակերգությունից մինչև դրամա, թեթև սերիալներից մինչև լուրջ բեմադրություններ։ Բացի այդ, դերասանը տիրապետում է ձիավարության և սուսերամարտի հմտություններին, ինչը նրան դարձնում է բազմակողմանի դերասան։

Միխայիլ Աբաջյանի առանձնահատկությունը էպիզոդիկ դերը ներքին կյանքով լցնելու ունակությունն է։ Նրա հերոսները միշտ կենդանի են, էմոցիոնալ։ Հենց դրա համար էլ նրան անվանում են «էպիզոդի հայ արքա». նա ապացուցել է, որ նույնիսկ փոքր դերերը կարող են լինել նշանակալի և գեղարվեստական արժեք ունենալ։

Այսօր Աբաջյանը շարունակում է ակտիվորեն աշխատել կինոյում և հեռուստատեսությունում՝ մնալով պահանջված դերասան։ Նրա ուղին պատմություն է այն մասին, թե ինչպես են մասնագիտությանը նվիրվածության և հանդիսատեսի հանդեպ հարգանքի շնորհիվ նրա դերերը վերածվում փոքրիկ ներկայացման։

Միխայիլ Աբաջյանը պարզապես դերասան չէ, այլ վարպետ, որը կարողանում է էպիզոդը վերածել լիարժեք գեղարվեստական իրադարձության։ Նրա ստեղծագործությունը հիշեցում է այն մասին, որ արվեստի ուժը ոչ միայն գլխավոր դերերում է, այլև բեմում կամ էկրանին յուրաքանչյուր պահը իմաստով լցնելու ունակության մեջ։