Մինչև «Արարատը չհանձնենք», լավ չենք ապրելու
28 Հունվարի 2025, 11:20
(Ինչի՞ն է Փաշինյանը պատրաստում հայկական բանակին ու հայ հասարակությանը)
Քաղաքագետ Բենիամին Մաթևոսյանն Alpha News-ի եթերում «Վերնագիր» հեղինակային հաղորդման ընթացքում ներկայացրել է թեմայի շուրջ մասնագիտական վերլուծություն, որում մասնավորապես ասվում է.
«Նիկոլ Փաշինյանի յուրաքանչյուր հրապարակային ելույթ նշանավորվում է մի շարք հայտարարություններով, որոնք կարելի է բնութագրել որպես «կարմիր գծերի հատում», ադրբեջանական նարատիվների օգտագործում, մանիպուլյացիա, պոպուլիզմ և այլն։ Իհարկե, ժամանակակից աշխարհում շատ քաղաքական գործիչներ կան, որոնք պոպուլիզմը վերածել են իրենց «քաղաքական կրոնի» (միայն նայեք Արգենտինայի ներկայիս նախագահին), բայց մեզ առաջին հերթին հետաքրքրում է Հայաստանն ու նրա ապագան։
Բանակի բարեփոխումների համար շատ կարևոր է Արարատ-Արագած դիսկուրսը, ասել է Նիկոլ Փաշինյանը Հանրային հեռուստաընկերությանը տված հարցազրույցում։ «Այս խոսույթով մենք էլ մեզ միջազգային հանրության տեսակետից կդարձնենք թիրախ, որովհետև ուրիշ բան ա, երբ դու ասում ես, որ բանակը բարեփոխում ես, որովհետև Արարատը իմն ա, ես պետք է գնամ, Արարատը հետ բերեմ։ Ուրիշ բան ա, որ դու ասում ես` ես բանակը բարեփոխում եմ, որովհետև Արագածը միջազգայնորեն ճանաչված իմ տարածքն ա, և ես իրավունք ունեմ ունենալ մարտունակ բանակ` իմ տարածքային ամբողջականությունը, անկախությունը, ինքիշխանությունը, իմ քաղաքացիների անվտանգությունը պահպանելու համար»,- ասել է նա։
Պարզ ասած, հստակ բանաձևով Փաշինյանը հայտարարել է հետևյալը՝ «մինչև «Արարատը չհանձնենք», լավ չենք ապրելու»։ Սա Ձեզ ինչ-որ բան հիշեցնու՞մ է, կա՞ դեժավյուի զգացում: 2018-ի «հեղափոխությունից» հետո, Ազգային ժողովում, ապա ՍԴ-ում միանձնյա իշխանություն հաստատելու համար իշխանությունները շրջանառության մեջ դրեցին այն թեզը, որ «մինչև Հայաստանում արտահերթ ընտրություններ չանցկացվեն, երկրում ներդրումներ չեն լինելու», իսկ հետո այն թեզը, որ «քանի դեռ Հայաստանում վստահություն չլինի Սահմանադրական դատարանի նկատմամբ, երկրում ներդրումներ չեն լինի»։ Բոլորս էլ հիշում ենք, թե ինչպես է ավարտվել ամեն ինչ՝ պատերազմը մեր տուն եկավ այն բանից հետո, երբ Փաշինյանը վերահսկողություն հաստատեց և՛ Ազգային ժողովի, և՛ Սահմանադրական դատարանի վրա։
Փաշինյանի հայտարարությունների ենթատեքստին ավելի ուշ կանդրադառնանք, սակայն նկատենք, որ երկար տասնամյակներ, երբ Արարատը Հայաստանի զինանշանի վրա էր, երկիրը ոչ միայն դուրս չէր մնացել համաշխարհային քաղաքականությունից, այլև հնարավորություն ուներ համալրել գործընկերների շարքերն իր ռազմական, տնտեսական և քաղաքական ներուժի զարգացման գործում։ Այսպիսով, Արարատը զինանշանի վրա, Հայաստանը դարձավ ՀԱՊԿ անդամ, ԵԱՏՄ անդամ, ուներ միլիարդավոր դոլարների պայմանագրեր Ռուսաստանի Դաշնությունից զենք մատակարարելու համար։ Իհարկե, իշխանությունը, որը կարծում է՝ «Հայոց ցեղասպանության թեման արհեստականորեն ստեղծվել է խորհրդային իշխանության կողմից», կարող է հակադարձել և հայտարարել, որ «չի կարելի խոսել նշված միությունների և կազմակերպությունների մասին, քանի որ դրանք ուղղված էին ՀՀ-ն «գուբերնիա» պահելու համար»։
Այդ դեպքում ի՞նչ կարող ենք ասել այն մասին, որ Արարատը զինանշանի վրա 2001 թվականին դարձավ Եվրախորհրդի լիիրավ անդամ, իսկ 2003 թվականին Հայաստանը միացավ ԱՀԿ-ին։ Ավելին, դեռ 1992 թվականին երկիրը միացել է Հյուսիսատլանտյան համագործակցության խորհրդին, իսկ 1994 թվականին՝ ՆԱՏՕ-ի «Գործընկերություն հանուն խաղաղության» ծրագրին։ ՀՀ-ն զենք է գնել ոչ միայն Ռուսաստանի Դաշնությունից, և Փաշինյանը գիտի դա, գիտի նաև, որ բացի Թուրքիայից և Ադրբեջանից ոչ ոք չի նայել հայկական զինանշանին կամ մեր խոսույթին Արարատի մասին։
Ինչպես գիտեք, հունվարի 7-ին Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը հայտարարել է, որ Հայաստանը պետք է անհապաղ դադարեցնի զինվելը։ «Ֆրանսիան և մյուս երկրները, որոնք նրան զենք են մատակարարում, պետք է չեղյալ համարեն այդ պայմանագրերը։ Արդեն Հայաստան առաքված զենքերը պետք է վերադարձվեն: Սա է մեր պայմանը»,- ընդգծել էր նա։ Իսկ ընդհանրապես Ալիևն իր հարցազրույցում պահանջում էր Հայաստանի ապառազմականացում։ Չե՞ք կարծում, որ Արարատի հետ կապված պատրվակը սովորական արդարացում է Ալիևի վերը շարադրված պահանջների իրականացման ճանապարհին։
Հեշտ է զորավարժություններ չանել և անհրաժեշտ զենք չգնել՝ դա բացատրելով Արարատով, այդպես չէ՞։
Մտածե՛ք այդ մասին․․․»։