Սխրանք, որը չի մոռացվի․ Հունան Ավետիսյան

Alpha News-ը շարունակում է ներկայացնել «Ալֆա պերսոնա» շարքը:

Հունան Ավետիսյանը Խորհրդային Միության հերոս է, ծնվել է 1914 թվականին Կապանի շրջանի հայկական Ծավ գյուղում: Պատերազմից առաջ աշխատել է որպես վարպետ-այգեպան սովխոզում, որտեղ նրան շրջապատել է խաղաղ աշխատանքը, որը շուտով փոխարինվել է պատերազմի դղրդյունով։

Հայրենական Մեծ պատերազմի առաջին օրերից Հունանը ձգտում էր գնալ ռազմաճակատ։ 1942թ. ամռանը հայկական լեգենդար 89-րդ դիվիզիայի 390-րդ հրաձգային գնդում դարձել է դասակի հրամանատար: Նրա մարտական ուղին անցել է Նովոռոսիյսկ-Թամանյան հարձակողական գործողության կրակոտ աղեղով։

Նովոռոսիյսկի համար մղված մարտերում հակառակորդը, հենվելով բարդ ռելիեֆի և բետոնե ամրությունների վրա, կատաղի դիմադրություն է ցույց տվել։ Այդ դժոխքում հնչել են արիության քայլերը, երբ ավագ սերժանտ Ավետիսյանն անձամբ ոչնչացրել է թշնամու ДЗОТ-ը՝ նռնակներ նետելով նրա վրա։ Այնուհետև երկրորդ ձորից գնդացիրը կրկին փակել է հարձակման ճանապարհը, և Հունանը, չնայած կրակին, սողացել է առաջ։ Վիրավորվելով՝ նա չի ընկրկել. նետել է վերջին նռնակները և ուժասպառ փակել հրակնատն իր մարմնով՝ վերածվելով կենդանի վահանի։ Նրա նվիրվածությունը այդ պայքարում հաղթելու բանալին էր: Անսահման արիության և խիզախության համար Հունան Ավետիսյանը հետմահու արժանացել է Խորհրդային Միության Հերոսի կոչման:

Հունան Ավետիսյանի անունը հավերժացել է բրոնզի և քարի մեջ. նրա պատվին հուշարձաններ կան հայրենի Ծավ գյուղում, Կապանում, Երևանում և Նովոռոսիյսկում: Հերոսի գերեզմանը գտնվում է Վերխնեբականսկի գյուղում, իսկ փոքր երկրի մարտական փառքի պատկերասրահում նա մեկն է նրանցից, ովքեր հավերժ մնացել են ծառայության մեջ: Նովոռոսիյսկում նաև նրա անունով փողոց կա։